ժամը 9-ն է առավոտյան արթնացա ու միանգամից ժպիտ հայտնվեց դեմքիս այսօր իմ ծննդյան օրն էր դարձա 18 տարեկան:
Անունս Վիկտորիա է: Ծնվել եմ 1999թ. ապրիլի 30-ին: Սովորում էի Երեվանի պետական համալսարանի պատմության ֆակուլտետում: Չգիտես ինչու ինձ նմանացնում են կորեացու հետ,բայց գեղեցիկ եմ:
Մայրս տորթը ձեռքին մոտենում է ինձ և ասում է, երազանք պահիր եվ փչիր մոմերը
Մենք գրկախառնվում ենք եվ մայրս գնում է: Ես հաքնվում եմ և դուրս գալիս տանից,մի փոքր զբոսնելու համար: Եղանակը շատ տաք էր, բայց մի բան այն չէր ինձ հետևում էին: Ես վազեցի տուն դրա մասին մայրիկին չպատմեցի: Փոխեցի հագուստս և գնացի մայրիկին օգնելու, երբ դուռը թակեցին: Մայրս գնաց բացեց երբ մի կին ներս մտավ մի մարդու հետ: Ես նայեցի այդ մարդկանց ու մայրիկիս դեմքերին երբ տեսա որ մայրս դողում էր մոտեցա նրան և հարցրի.
-Ովքեր են նրանք
-Ինչ,- զարմացած հարցրեց մայրս
-Ես քո իսկական մայրնեմ-ասեց այդ կինը անգլերեն,հայերեն չգիտեր
-Ինչ, ինչեք խոսում գժվելեք ինչ է,- ասացի ես ու փախա տնից
Արցունքներս թափվում էր գետնին: Ես անընդհատ մտածում էի այդ կնոջ ասածների մասին ինչպես կարող է այդպիսի բան լինել 18 տարի է ինչ ես ապրում եմ այդ տանը մի կնոջ հետ ում համարում էի իմ մայրը բայց պարզվեց իմ մայրը չէ ես կխելագարվեմ:Նստած էի այգում, երբ մոտեցավ այդ կինը և ինձ պատմեց ամեն ինչ
-Երբ դու փոքր էիր, բժիշկները ասեցին, որ մահացել ես, բայց հայրս այսինքն քո պապիկը չէր ցանկանում որ դու ծնվեիր, բայց երբ դու ծնվեցիր նա քեզ ուղարկեց Հայաստան Ինգայի (մայրիկիս անուն էր) մոտ որպեսզի քեզ պահի: Ես մի օր լսեցի հորս խոսակցությունը Ինգայի հետ ու գտա քեզ աղջիկս:
Ես ամբողջ մարմնով սառել էի: Ես չէի սպասում իմ ծննդյան օրը այսպիսի վատ նվեր:Նա շարունակեց.
-Դու ինչ է քեզ հայելու մեջ չես տեսե, դու հայի նման չես դու կորեացի ես:
-Ինչ եք ուզում ինձնից,- ասեցի ես միանգամից:
-Դու պետք է ինձ հետ գաս Կորեա
-Կգամ,բայց մի պայմանով
-ինչ պայման ասա ինձ ես ամեն ինչ կանեմ քո համար
-Ինձ պետք է ժամանակ մի փոքր
-լավ
մենք դեռ խոսում էինք,բայց ես իրենից զզվում էի չէի ցանկանում իր հետ խոսել երբ ինչ-որ մեկը իմ մեջքին հպվեց ես պտտվեցի երբ տեսա..........
Կներեք սխալների համար