[GOT7] Married to GOT7's Mark {on hold}

Chapter 3: The past was back

A/N: Sorry po kung nagputol putol yung updation ko kase medyo busy. Punyatera. Kakaportin lang kase ng author nyo nung 28 Bwahaha wala lang gusto ko lang ishare. XD

Eto na nga. Enjoy reading.

~

Mika's POV

"Sht! si mark nga." galit na sabi ni bes.

Tinignan ko lang si mark.

I saw mark leaned on the girl.

He kissed the girl.

Suddenly.. A tear fell in my eyes.

Medyo matagal silang naghalikan.. At kitang kita ng dalawang mata ko ang pangyayari..

"Bes.. I'm so sorry.. Dapat di nalang tayo lumapit." Lea's eyes was worried.

"Don't feel sorry bes.. It's also my fault. Ginusto ko rin namang lumapit." Lumingon ako kay mark.

Nagulat ako ng lumingon siya sakin. Tinitigan niya pa ko.

Tumingin tingin rin ang babae. Hinahanap niya kung san nakatingin si mark.

I didn't expect for this..

Jiyeon.

And again. Di ko napigilan.

Umiiyak na naman ako.

Tumingin ako kay mark. Then..

"Let's go lea. We need to go." Umalis na kame. Pumunta kame ng Park.

Umupo sa isang bench.

"Lea.. Bakit lagi nalang.. akong nasasaktan.. ayoko.. na.." Sabi ko habang umiiyak.

"Bes.. MAPAPATAY KO NA TALAGA SI MARK! Di ko na kayang lagi ka na lang ganyan." She said. Nagagalit na siya.

"Don't do tha--" She cut me off.

"Don't worry. I won't. Di ko na gagawin. Pero bes.. Isipin mo naman ang sarili mo.. Alam kong mahal mo siya. Pero.. I think it's time.. Hayaan mo na lang siya.. Kahit minsan.. Bes.. Magalit ka naman sa kanya.." She said habang hinahagod yung likod ko.

"I will do i-it. Sa-sa-wang saw-wa na ko sa ganito bes e. D-di ko na k-kaya. You're right. Maybe it's the time. Para isipin ko naman ang sarili ko.. Thank you kase lagi kang nasa tabi ko." Then niyakap ko siya.

"Kaya nga bestfriends tayo diba? Ganyan ka rin naman sakin e." Then nagcalm down na ko at nagusap na kame ng parang walang nangyari kanina.

Medyo pagabi na kaya umuwi na kame.

Pag uwi ko.

"Nakita mo kame.." He said pagpasok na pagpasok ko.

"Alin ang nakita ko?" Pagkukunwari ko. Pero deep inside nasasaktan ako kase bumabalik na naman lahat ng nakita ko kanina.

"Yung sa coffee shop.. I'm so sorry Mik-" I cut him off.

"Don't be sorry mark. Kelan ka pa nagkaroon ng konsensya pagnakikita mo kong nasasaktan? Let's just forget what happened." Sabi ko at tinitigan siya.

Natahimik siya sa sinabi ko. Pero nabalik agad siya.

Tumalikod na ko.

Aakyat na ko ng hagdan ng..

Yakapin niya ko.

Tumulo ang luha ako. Pilit kong tinatanggal yung kamay niya.

"Mark. Please. Let go. Please." pagmamakaawa ko. Ayoko ng ganito. Baka pag humarap ako mawala lahat ng galit ko.