Yaş on beş.
Yulia, saçlarını kısacık kestirdiği yazda kendisi ile ilgili çok önemli bir detayı fark etmişti.
Her zaman aşk denen duygudan yoksun bir yaratık olduğunu düşünmüştü. Buna tüm inancıyla bağlanmıştı. Ama insan her zaman kendisini başartmayı beceriyordu. Yulia, aşık olduğunu keşfetmişti.
Kimya sınıfında yanında oturan kızın ilgisini çekmeye başladığını biliyordu. Kızın uçları dalgalı ve şekil almayı kabul etmeyen saçları her zaman hoşuna gitmişti. Kızın evlerinin yakınında oturduğunu da biliyordu. Ama onunla konuşmaya bir türlü fırsat bulamıyordu.
Yazın onunla evlerine yakın olan dondurmacıda karşılaştıklarında konuşmuşlardı biraz. Onunla konuşurken Yulia'nın gözleri kızın askılı tişörtünden belli olan köprücük kemiklerine kaymıştı. Sonra cildi yanıyormuş gibi hissetmiş, kalp atışlarının hızlandığını fark etmişti.
Bu Yulia'yı korkutmuştu.
