FİRAR - Uzumaki Naruto

Bölüm 1 : Yeni Bir Başlangıç

Konoha, birçok kahramanın geçip gittiği Ateş Ulusunun en güçlü köyü.

Şuan onu bir evin çatısından izliyorum.

Bu köy beni sevmeyen ve canavar olarak gören insanlar ile dolu.

Uzun zaman bunun için üzüldüm ama artık yeter.

Orochimaru ile konuşmamdan sonra tüm fikirlerim değişti.

Herşey onu Konoha'da görmemle oldu.

Olaylar ilginç şekilde gelişti ve ben Konoha'yı terk etmeye karar verdim.

Orochimaru gece yarısında adamlarının Konoha sınır kapısından beni alacağını söyledi.

Yavaşça kapıya doğru ilerledim.

Her adımda bu köyden biraz daha uzaklaşıyordum.

Jiraiya-sensei'den.

Tsunade-baa'chan'dan.

Takım 7'den.

Ama beni en çok üzen O'ndan uzaklaşmaktı.

Beni hep aptal olarak gören o.

Hep Sasuke aptalının peşinde idi.

Beni ise görmezden geldi.

Bunların hepsi Sasuke benden daha güçlü olduğu için mi oldu?

Bilmiyorum.

Ama daha güçlü olursam belki beni sever.

Bu düşünceler eşliğinde ayın göğün tepesine vardığını gördüm.

Adımlarımı biraz daha hızlandırdım.

Buradan sonunda kurtulacaktım.

Beni tüm bu düşüncelerden çıkarın ise "O" oldu.

Karşımda pembe saçları ile duruyordu.

Gözleri dolmuş bir biçimde beni izliyordu.

Bu üzüntülü hali ile ağzından kısa bir cümle dökebildi sadece :

-Naruto... Gidiyor musun?

Verecek bir cevabım olmadığını fark ettim.

Ne diyebilirdim ki?

Yavaşça yürümeye devam ettim.

Başımı eğmiştim.

Yüzüne bakamazdım.

Yanından geçerken kolumu tuttu.

Bu sefer gözyaşı döküyordu.

Bu hali beni çok üzmüştü ama ona ne diyebilirdim ki?

Kolumu sıktı ve tekrar konuştu :

-Bu kadar mıydı? İnsanlara kendini kabul ettirecektin. Hokage olacaktın.

Gözyaşları artarken hıçkırmaya da başladı :

-He... Hepsi bu kadar mıydı?!

Kafamı yavaşça kaldırdım ve yeşil gözleri diktim.

Ardından buruk sesimle konuşmaya başladım :

-Sakura-chan artık buraya dayanamıyorum. İnsanlar beni daima dışladı ve artık bunu değiştirme şansım olduğuna inanmıyorum.

-Hani sen asla pes etmezdin?! Hani bu senin ninja yolundu.

-...

Sözün bittiği noktadaydım.

-Bırak beni Sakura-chan...

-Git... Gitmene izin vermeyeceğim! Daha nedenini bile bilmez iken.

Aslında neden tam da sende saklı.

Ama yine de yalanlara inan ki kurtulayım.

-Görüşürüz Sakura-chan...

Elimi yavaşça çektim ve yürümeye devam ettim.

Arkamdan hızla koştu ve bu sefer sarıldı.

-Bunu neden yapıyorsun?

Hala ağlıyordu.

-Neyi?

-Beni kendine çekiyorsun? Ben...

-Naruto... Herşeyi açığa kavuştur.

-Artık çok geç...

Hızla arkasına geçtim.

-Herşey için teşekkürler.

-Na... Naruto...

Ensesine indirdiğim darbe ile bayıldı.

Ardından onu yandaki banka yatırdım ve sınır kapısına ilerlemeye devam ettim.

Sonunda kapı gözüktü.

Kapıda Ses Dörtlüsü vardı.

Beni daha önce dövmeye gelmişlerdi.

Ya da amaçları başkaydı.

Herneyse.

Sınır kapısındaki korumaları bayılmışlardı.

Yani umarım, öldürmüş de olabilirler.

Yavaşça sınır kapısından çıkıp yanlarına geldim.

Yanıma garip görünümlü uzun saçlı olan erkek geldi.

Gerçi tüm takım garip gözüküyor.

Yanıma gelen konuşmaya başladı :

-Köyden ayrıldıktan sonra bizim liderimizsiniz Naruto-sama.

Lider demek Orochimaru işini biliyor.

Biraz şişman olan yaklaştı ve kalın sesi ile konuşmaya başladı :

-Ben Jirobo.

Aralarındaki tek kız konuştu :

-Ben Tayuya.

İlk konuşan garip görünümlü :

-Ben Sakon.

En arkada duran da söze girdi :

-Ben Kidomaru.

Bir anda birşey fark ettim.

Lan bu adam altı kollu.

Örümceğe benziyor.

Biraz korksam ve şaşırsam da bozuntuya vermedim.

Kafamı çevirip son bir kez Konoha'ya baktım.

Anılarım geldi aklıma :

Kiba ile olan maçım.

Gaara ile dövüşmem.

Zil sınavı.

Jiraiya-sensei'yi ilk görüşüm.

Sasuke ile hastanedeki kapışmamız.

Hepsi artık geride kalıyordu.

Ses Dörtlüsüne döndüm ve konuştum :

-Haydi artık gidelim.

Elveda Konoha...

Evet sevgili okurlar geri döndüm.

Öncelikle bölümler uzun olacak demiştim ama öyle olmadı maalesef.

Konular tek bölümde işlenebilecek olduğu için hızlı bitiyor.

Ama merak etmeyin öncekine göre daha iyi yazmaya çalışacağım.

Görüş ve fikirlerinizi yorumlarda belirtirseniz sevinirim.