my dreams

παγωμένο τέλος

Ένα βλέμμα ...

Ένα μπλε παγωμένο και απόμακρο σου βλέμμα ..

Ένας κρύος μπλε ουρανός .. μα αυτός δεν είναι απόμακρος ...

έχει φίλους , έχει σύννεφα ..

και εσύ ..εσύ έχεις εμένα 

μα δεν το έχεις καταλάβει ακόμη ..νομίζεις πως είσαι μόνος 

και αυτό σε παγώνει ακόμη πιο πολύ ...

ο πάγος σπάει λένε ...

μια φιγούρα χορεύει ανάμεσα στις ζεστές φλόγες της φωτιάς .

"χόρεψε" σου λέει 

και το κάνεις..

μα κάπου εκεί εγώ σε χάνω .. 

λιώνεις σιγά σιγά δίπλα της ..

δεν σε αγαπούσε ...

απλά ήθελε να δείξει τη δύναμη της ..

 να σε πονέσει .

να με πονέσει ..

τώρα κι εγώ γίνομαι κρύα.. 

το κενό που άφησες φταίει ..

είτε με πάγο είτε με φωτιά αυτό το κενό δεν γεμίζει 

αυτό το κενό είσαι ότι απόμεινε πλέον 

μα ξέρω κάτι .αυτό θα μείνει εκεί ..

ούτε χρόνος , ούτε λόγια θα σε φέρουν πίσω

γιατί ο πάγος δεν σπάει , ο πάγος λιώνει .

και σίγουρα η φωτιά δεν αγαπά μονό πονάει και σε καίει 

μα αυτή τη φορά θα βοηθήσει ..

θα με κάψει ...

θέλω να  με κάψει 

θέλω να φύγω 

δεν υπάρχει πάγος χωρις εσένα 

χωρίς αυτό το μπλε , κρυο και απόμακρο σου βλέμμα 

***

 γειαα!! θα μου πείτε πως μου ήρθε η ιδεα να κάνω κάτι με ποίηση ..

δεν μου ήρθε , την είχα από αρκετα μικρή ηλικια ... συνήθως γέμιζα τετράδια που ποτέ δεν άφηνα τους αλλους να δουν ...

ο τελευταίος μήνας ήταν αυτός που με έκανε να θέλω να σκίσω όλα τα τετράδια ..

γιατί έχασα τον κολλητο μου από καρκίνο ..και ..βασικα αυτός με είχε ωθήσει στο να αρχίσω να γράφω και επέμενε να δείχνω και σε αλλους τα κειμενα μου ..οπότε νομίζω του ο χρωστάω ...

ελπίζω να σας άρεσε πάντως ...

μπορεί να μπουν και άλλα ! θα δούμε πως θα πάει 

***