Bir memur en küçük cocuğu olarak babamın tayin oldugu bir köye taşındık.Huzursuzdum, okulumu bir köy okulunda okumaktansa, şehirde medenice okumak istiyordum.Kaydımı yaptırdı babam okula.İlkokul 4.siniftan başladım köy okuluna.Beni bir sınıfa verdiler.Ögretmen köyde yabancı olduğumu biliyordu ve hangi sıraya oturmak istiyorsan otur dedi bana.Bir kızın yanı boştu.sadece oraya oturdum.Hayatımı adadığım, gidişiyle beni bitiren insanla o zaman tanıştım.İsmi Altınay idi. Cocuk yaşimda bile onun güzelliği beni cok etkilemişti.Masmavi gözleri, gamze yanakları ile arada bir bana dönüp gülüşü, yanlış yazdığım notlarımda kendi silgisiyle defterimde hataları silmesi beni o minik yaşimda ona bağladı.O dönemlerde cocukça bir arkadaşlıktı.Zaman ilerledikçe onsuz tek saniye geçiremiyordum.Ya ben onlarla gidip ders çalışıyor yada o bize geliyordu.Yüreğini , sevgisini, dostluğunu daha o yasta vermişti bana.Ilkokulu birlikte okuduk ve ayni sirada bitirdik.
