Crystal Guardians : Saving Earth (ON HIATUS)

Chapter 3

Sam's POV

NO

NO freaking way.

'This is a nightmare.

Hinila ako ng napakabait at maintindihing best friend ko palabas. Ay, hindi pala. KINALADKAD. Pinagpipilitan kong kumapit sa mga upuan sa loob ng room para lang hindi makalabas. But NO, my best friend wasn't that supportive. So, therefore, kinaladkad niya ako palabas.

And that was a sight to see.

A flock of girls ? A herd ? A bunch ? Hindi ko alam ang tawag dito, basta ang alam ko, MADAMI at SIKSIKAN. To think, napakalawak ng hallway ng school, imposible itong mangyari, pero dahil nga sa isang grupong pinagkakaguluhan, the impossible was made possible.

Pinagmamasdan ko lahat ng mga babaeng nagsisipagsiksikan ngayon. They were jumping shouting , errr , yelling at parang mamamatay sa kakiligan. I just rolled my eyes. Ganito ba talaga kalakas ang epekto ng mga lalaking yuun ? Nii Mark ?

Hell no, I'm not gonna even think about that guy. Focus Sam, Focus.

"SAAAAAAAM ! "

Nanlaki ang mata koo at agad napatakip sa mga tenga ko. Ouch.

"Ano ba Anneliesse ? ! " sinigawan ko siya pabalik.

"Oh my Gosh, sorry best. Pay attention kasii ! Anoo ba ! Kanina pa ako daldal ng daldal dito !" nagkunwari pang magtampo.

"Ahhh, errr, maingay kasiii ! Anlakas kaya ng tilian ng mga babae . Hindi kita kaya marinig . Duuh" :P

"Tch. Anyway..."

"AAAAAAAAHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHH ! "

"OMG !"

"IT'S THEEM !"

I gulped. It's them. It's theeem ? 

O.O

IT'S HIM.

Apat silang lalaki. Apat silang napakagagwapong lalaki.

Gorgeous.

Yun ang unang pumasok sa isip ko. I can't explain kung anong nakikita at nararamdaman ko ngayon. They were.. breath-taking. Para bang may gayuma silang ginamit para lumakas ng ganito ang karisma nila sa mga babae.

Patuloy na tumili yung mga babae. Pilit inaabot ang apat na lalaking naglalakad na parang walang pakealam sa mundo. Oo, maraming babae ang nagkandarapa sa kanila ngayon, but they didn't seem to care. 

Tinitittigan ko pa rin sila hanggang ngayon. Pinagmamasdan. And from that point, I saw his eyes meet mine. Black eyes met my brownish ones. And I froze on the spot. Parang nag-slow motion ang lahat. Ang mga maiingay na tili ng mga babae ay unti-unting humina. Tinitigan niya ako at parang may gulat sa mga mata niya. Unti-unting bumilis ang tibok ng puso ko.

Not this again  Sam. Eto ka na naman eh. Para akong binulungan ng sarili kong utak. 

Pero ang hirap pigilan. Ganito talaga ang nararamdaman ko para sa kanya. Noon pa man.

I was having an internal battle. My brain keep scolding my heart, but my heart never surrenders. All this time, akala ko nakapagmove-on na ako, pero eto pa rin yung puso ko, wala na namang magawa pagdating sa kanya.

Ano ba Sam ? arrggghhh . Stop thinking about him. Sinaktan ka niya!

Yes, tama. Sinaktan niya ako. Tigil na dapat ako sa kagagahan ko. Tama na.

I blinked a few times. Huminga ako ng malalim. At nakita ko siya.. Nakita ko siyang papalapit ! 

Oh my Gosh . Oh my Gosh. Anong gagawin ko ? Lalayo ako. Tama . Lalayo ako. Aalis kami ni Anne.

Tama ! Si Anne ! Nilingon ko ang best friend ko. 

Good news: Nakangiti ang best friend ko.

Bad news: Nakatulala siya at nakasulyap sa isang member nung grupo nina Mark !

Oh no ! Nahulog sa patibong ang bestyy kooo. Lumingon ako sa likod ko. He's closer. Getting closer. Clossseeeeeeeer

I ran.

Yup. Naiwan ko ang best friend ko sa pwesto niya. At tumakbo ako, papalayo. Malayong-malayo. Hindi ako tumigil hangga't naririnig ko pa ang iritan.

Nakarating ako sa garden ng campus. Thank God. I was saved. I slumped beside a tree and leaned my head on it. Huminga ako ng malalim.

Bakit ako tumakbo ?

Bakit ko piniling iwan ang best friend ko dun ? Bakit di ko na lang hinila ? Aiiisssh >_<

Bakit ganun pa rin ang nararamdaman ko sa kanya?

 Bakit ?

Hindi na ba ako natuto sa nangyari ? 

Am I really that stupid ?

Naramdaman ko na lang tumulo ang mga luha ko. Eto na naman eh. Iiyak na naman ako. Parang hindi na ako tinantanan ng mga toh. Pero wala na akong magagawa. Kailangan kong ilabas toh. Kailangan kong ibuhos lahat ng pait at sakit na nanunumbalik. Gusto ko ng kalimutan.. But somehow, one way or another, fate doesn't want to.

Bigla na lang akong nakaramdam ng antok. Dahil na rin siguro sa pagod kaya ako nagkaganito, umagang-umagaa pa lang ay dinalaw na ng antok. Pero hindi ko na pinigilan. Siguro, kailangan ko muna ang humiwalay sa realidad ng mundo. Kailangan ko munang lumayo..

At bago pa aman tuluyang maipikit ko ang aking mga mata, napansin ko ang isang taong nakasulyap sa akin sa di-kalayuan. Gusto kong malaman kung sino siya at kung bakit niya ako tinititigan, pero hindi na kinaya ng mga mata ko ang pagod. I was comletely engulfed by sleep.

-----

Heeey ! Sorry po sa inyong lahaat. I was very very busy. Graduating po kasi akoo. Sorrrrrrryyyyy poooooo talaagaaa .. But no worries ! Since malapit na magbakasyon, I have a feeling na matutuloy-tuloy ko na talaga tooh ;)  Puhhhhhleaaaseeeee , stick with me ? Okay ?

Thanks ! Vote and comments will be very much appreciated !