İçimdeki fırtına

1.BÖLÜM

Eskisine göre çok değişmiştim. Hiçbir yere çıkmaz olmuştum kendimi eve kapatmıştım. Gerçekten çok kötüyüm soğuk bir duş aldım. Rahatlamıştım. En azından şimdilik.Annemin sesi koridorlarda geziniyordu.Odama yaklaştığını hissettiğimde Her şey için çok geçti. Annem odaya girmişti beni azarlıyordu. Annen bağırmaya devam ederek;
- Dün akşam neredeydin.
- Melislere gittim.
- Ahh süper bir de yalan söyle Miray
-Yalan söylemiyorum anne
- Barın sahibi aradı Dün yine kavga çıkarmışsın.
Annem her şeyi anlamıştı en büyük çözüm susmaktı ve sustum.
- Bir daha hiçbir yere çıkmayacaksın.
Daha fazla susamazdım.
- Anne zaten hiç bir yere çıkmıyorum. Sadece dün çıktım. Hem Sen demiyor muydun biraz dışarı çık diye.
Biraz da olsa annem yumuşamıştı.
- Akşam babanla konuşacağım.
Bana sinirli bir bakış attıktan sonra arkasını dönüp odadan çıktı. Evet işte bu annem babamla konuşacaktı. Babam çok iyiydi , her şeye izin veriyordu ve çok sakindi. Annem de tam tersi agresif ve sinirliydi. Fakat sorun şuydu ki babam anneme bağlıydı. Annem ne derse onu yapıyordu ama bana gelince iş değişiyordu. Babam benimle ilgili her şeyi izin veriyordu.
Çok yorgundum kendimi yatağa attım. Ve telefondan gelen mesajlara baktım.Melis arıyordu. Annem onu da aramıştı .Telefonu açtım:
- Alo
- Telefonları niye açmıyorsun Miray
- Duş alıyordum
- Annen aradı Dün size geldi mi dedi. Biliyorsun ben yalan söyleyemem söyleyiverdim.
- Tahmin ettim . Senin de ağzında bakla ıslanmıyor. Neyse görüşürüz
Of anne bi rahat bırakmıyorsun. Telefonu elime aldım. Instagram'da gezerken uykuya dalmışım.