Buzların Efendisi

Hersey güzel ve saf tı..

Sokağın başındaki bakkala giden genç kız kendisine seslenen arkadaşına gülerek, "evet kazandım sivas Cumhuriyet Üniversitesi Fen Edebiyat matematik bölümü" dedi gözleri parlayarak..İçindeki heyecanin tarifini yapamazken korkuları da yok değil di tabiki.. "cok sevindim canim bunu hakettin,gerçekten çok emek verdin. Dilerim çok başarılı bi öğretmen olursun.." diyerek beraber bakkaldan çıkıp yürümeye devam ettiler. Çiğdem Sevdanın gözlerinde korkuyu görünce ,"seni biraz gergin görüyorum bi sorun mu var?"
"Evet gergin ve biraz huzursuzum. Üniversite bu kadar uzağa çıkınca,ailemden uzak kalacağım için çok üzülüyorum. Biliyorsun sefa henüz yeni doğdu, tam sevilme çağında..ona dayanabilecekmiyim inan bilmiyorum.."
"Evet küçük kardeşin yeri de bi başka oluyor degilmi? Ama zamanla alisacaksindir üzülme..hem çok uzak değil sanırım ayda bir gelirsin"
"Bakalim inşallah...  Babamın durumunu biliyorsun zaten canımı sıkan diğer konu da bu! Hala is bakıyor .. Nasıl gideceğim,nasıl okuyacağım inan bilmiyorum."
"Rabbim yardım eder üzülme.." diyerek Çağlanin evinin önüne geldiklerini fark edip ayrıldılar. Kafasında bir sürü şey gezen sevda,bi şekilde bu duruma care bulması gerektiği düşüncesiyle,"acaba iş mi baksam" diye içinden geçirirken; bu konuyu annesine açmaya karar verdi.

Yaşadıkları yer;sımsıcak samimi insanlarla dolu,özünü saklayabilmiş kendi halinde bi mahalle idi. Karşı komşu babasının akrabası olan selma hanim onun her daim başarı tebrikleyicisi,adeta takipcisiydi. Annesi her karne de aldığı teşekkür belgesine tatmin olmazken,selma hanim her seferinde,"kiz mumuş şükür et benim oğlan da 6 tane zayıf var.bu kız okuyacak bak gör" diyerek annesine telkin verse de mumuş hiçbir şekilde tatmin olmuyor adeta her seferinde sevdayı hirpaliyordu.