Something strange

Hoofdstuk 5

Alleen was ik terug gereden naar het bureau . Hij ging maar lopend terug. Bij het bureau aangekomen werd ik gebeld door een collega dat er iets niet ver van de PD wat gevonden was. Ik dacht dat we alles daar al onderzocht hadden blijkbaar is er geen voorzuldig onderzoek daar geweest. Ik keek in de kantoorruimte of ik Wolfs al zag terug van de wandeling maar tevergeefs. 'Vreemd 'dacht ik ' als je met een stevige pas doorloopt zou hij er nu wel ongeveer zijn. Ik besloot alleen te gaan . Ik kan het wel alleen doen....

Wolfs

Alleen liep ik door het bos. Had op dit moment geen zin om terug te gaan naar het bureau. Dan zou ik Eva onder ogen zien komen. Ze is kwaad op me denk ik.  Alleen de blik in haar ogen toen ze met die oude vrouw praatte.. Ze leek wel bang. Bang voor mij... Ik ging op een bankje zitten dat ik tegen kwam en genoot van het uitzicht de hoge heuvels waren ontzettend bijzonder om te zien :vond ik. Opeens hoorde ik wat geritsel achter me. Ik draaide me om en schrok toen ik de oude vrouw van het huisje weer zag. Ze keek me argwanend aan . 'Mag ik hier zitten'? ..Eh natuurlijk :zei ik met een gemaakte glimlach. Ze nam plaats op het bankje .Ze keek me even aan en glimlachte naar me.'' Ze weet het ''ging er door me heen. U..weet..het he? 'Wat denk je zelf jongen' lacht de vrouw.  Dat ruik ik om 2 kilometer afstand. Ik grijnsde even.'Je hebt het haar nog niet verteld he?;zegt de vrouw. Nee wat moet ik doen? Ik wil het haar wel vertellen, maar ik ben bang dat ze bang voor me word. Weggaat en zich afsluit van mij. ''Je vind haar leuk he''? : zei de vrouw. Ik knikte. Maar het kan niet.  Ze veel jonger dan dat ik ben en wij zijn totaal verschillende personen. Net als vuur en water. De vrouw grinnikte 'mensen die totaal verschillend zijn van elkaar passen meestal het best bij elkaar'. Lachte de vrouw naar me. Ik dacht na over haar woorden misschien heeft ze wel gelijk. Ik moet het Eva maar gaan vertellen en hopen dat ze het dan begrijpt. 'Mag ik u dankbaar zijn voor dit gesprek' ? ' Daar ben ik voor ,als je wilt praten je weet waar ik woon' knipoogde ze. Ze stond op ,maar draaide zich weer om 'Wat is jouw naam eigenlijk?'. Floris en u?' Clementine aangenaam kennis te maken stak ze haar hand naar me uit en die ik voorzichtig aannam.' Het was fijn om even met jou gesproken te hebben Floris en wees voorzichtig met haar ze kan wel wat steun gebruiken na alles wat ze heeft mee gemaakt'.Wat heeft ze dan meegemaakt?' vroeg ik verbaast.Heeft ze dat jou nog niet verteld'? Nee, Eva is een persoon die niks verteld over haar leven eigenlijk net als mij :lachte ik. Is er toch iets waar we gelijk in zijn. De vrouw kinkte en draaide zich om en liep toen het donkere bos weer in. Ik weet zeker dat ze dat jou wel binnenkort gaat vertellen en Met deze woorden liet ze me achter ..alleen op het bankje.

Hallo daar was ik weer !
Ik ben druk bezig op dit moment met mijn examens en filmpjes maken natuurlijk .Daarmee heb ik besloten om onregelmatig te uploaden. Dit verhaal word nog vreemder dus 😅ik hoop dat jullie het nog een beetje snappen en tips zijn altijd welkom🎉(of als je een spelfout zit)