Something strange

Hoofdstuk 6

Eva

Op de PD aangekomen valt het me op dat het erg rustig is. Een lichte bries waait door mijn pony. Ik loop naar de plek waar wat gevonden blijkt te zijn dichtbij het rand van het bos. Er ligt een papiertje wat lijkt op een uitnodiging van een feestje in de bramenstruiken .'Fijn'. Helemaal terug naar de auto lopen om handschoenen te halen is mij te ver weg. Ik pak het papiertje en haal mijn hand terug en prik me aan een naald. 'Shit'. Het bloed druipt op het papiertje ,snel pak ik het papiertje in mijn andere hand en stop mijn vinger in mijn mond om het bloed op te zuigen. Opeens hoor ik een geritsel in het bos. Zal vast een of andere dier zijn dacht ik. Als ik me omdraai staat er een vrouw voor met lang rood haar. Haar huid licht getint en rood bruine ogen. 'kan ik u helpen ?:vraag ik zo kalm mogelijk ik sta nog te trillen ,omdat ik schrok dat ze zomaar achter me stond. Ze kijkt naar mijn hand wond. ' Mevrouw? ':vraag ik nog een keer ,omdat ik nog geen antwoord heb gekregen. Ze lijkt wel in trance van mijn wond. Waar is die? vraagt ze. Wie? kijk ik haar verbaast aan. Die hond!: schreeuwt ze. Welke hond? er is hier geen hond geweest. Jouw collega , jouw partner! schreeuwt ze nog een keer. Mevrouw wilt u alstublieft afstand nemen. 'Nee dit is mijn bos u kunt het niet verbieden dat ik hier niet mag zijn. Ik werd bang van haar. Mevrouw u negeert een bevel! Ze begon te lachen' Wil je niet weten wat er met je vriendje is gebeurt? Wat?Hoe weet u dat? Wie bent u!? Eva?! zag ik Wolfs aan komen rennen. De vrouw draaide zich om en begon te lachen : kijk eens wie we daar hebben. Ik wou naar Wolfs toe lopen ,maar de vrouw pakte met een stevige greep bij mijn hals vast ,waardoor ik bijna geen lucht meer kreeg. Laat haar gaan! schreeuwde Wolfs. Het zwart voor mijn ogen. Ik voelde dat ik op de grond werd geduwd ,daardoor raakte ik weer bij kennis. Ik kroop snel richting het rand van het bos. Ik zag de vrouw in gevecht met Wolfs. Ik taste mijn heup af om mijn pistool te pakken. Ik richtte me op de vrouw en ik schoot. Raak. Ze deinsde even achteruit maar gaf verder geen kick. Er kwam geen bloed uit. Ik werd misselijk toen ik dat zag alles begon toen weer te draaide. Eva vlucht! hoorde ik Wolfs nog schreeuwen. Ik stond op en rende het bos in , Ik keek achterom of ik ze nog kon zien vechten ,maar tevergeefs het bos was te donker om van deze afstand het licht nog te zien. Ik rende en struikelde een paar keer over takken. Tot dat ik een open plek en boomstam waar ik op kon rusten.

Cliffhanger tuntuntun eigenlijk had ik geen zin om dit deel te schrijven ik keek er zelf namelijk heel erg tegen op .Misschien dat ik het ooit over ga schrijven :) omdat ik niet erg tevreden ben met het resultaat .