Text//YoonKook✅

《28》

Yoongi her zaman ki gibi Jungkook mesaj atmış ve beklemeye başlamıştı. 1 ay olmuştu o gideli. Nereye gittiğini bilmiyordu. Her geçen gün ölüyordu. Jungkooku merak ediyordu.

Ne yiyor ne içiyor haberi yoktu. İşte bu onu etkileyen kötü bir etkendi. Yoongi babasının yanına gitmişti. Yani hastaneye. Aslında böyle yerlerden nefret ederdi. En değerli şeylerini burda kaybetmişti.

Annesini

Babası her zaman ki gibi masasında oturuyordu. Yanına gidip oturacaktı ki babasının telefonu çaldı. Babası koşarak yukarı kata çıkmıştı. Yoongi de peşinden koşmuştu. Babasının neden bu kadar çok sevindiğini merak ediyordu açıkçası.

Bay Min kapının önünde durup derin bir nefes aldı. 1 aydır beklediği herşey yoluna giriyordu. O uyanıyordu. Yoongi dayanamayarak odaya dalınca kablolara bağlı Jungkook ve yanında bi Tae gördü. Şaırmıştı. Sağ yanağından bi damla yaş düşmüş ve yerle buluşmuştu. Jungkook konuşmuştu. İlk Yoongi demişti.

Yoongi dayanamayıp Jungkooka sarılmış ve hüngür hüngür ağlamaya başlamıştı. Yoongi odadan atmıştı herkesi. "Jungkook beni duyuyor musun sana dediklerim yalandı. Korktum anladın mı. Seni sevmekten senin canını yakmaktan. Seni kaybetmekten korktum Jungkook . Beni duyduğunu biliyorum. Dinle beni. "Deyip derin nefes aldı yoongi. Hem konuşur hemde mimiklerini ölçüyordu Jungkook un
"Ufaklık beni iyi dinle " deyince kaşlarını çatmıştı Jungkook . Yoongi gülmüştü. Ne zamandır gülmüyordu. Unutmuştu bu duyguyu ama Jungkook yaşattırıyordu işte.

30.bölüm final