medya:Mira ve Almina
_______________
Gece'den
________________________
İçeride canım sıkılmıştı. Kalabalık ortamlar beni yoruyordu, benim için hayat 5 kişiden ibaretti kim olduğunu eminim anlamışsınızdır. Biraz hava almak amacıyla bahçeye çıktım. Burası bize ne getirecekti acaba çok merak ediyordum. Üzerimdekiler dolayısıyla hafiften üşümüştüm fakat biz mafyaydık bize soğuk bile dokunmaya cesaret edemezdi. Sonra omzumda bir el hissettim bizim kızların eli değildi olsa anlardım kolunu çevik bir hareketle tutup elin sahibini yere serdim dizimle de kalkmasın diye omzuna basınç uyguladım.
- İyi hareket ama bunun kadar değil. (Hazer)
O da çeviklikle bacağımı kavrayıp beni bahçe duvarına yapıştırdı sonra biraz bana doğru yaklaşıp geri çekildi ve güldü
-Selam Hazer ben. (Hazer)
- Kim olduğumu biliyorsun zaten. (Gece)
Gülümsedi ve kafasını yere eğdi.
-Biliyorum patron anlatmıştı. (Hazer)
-Patron ?? (Gece)
-Yani sizin albay bizim patron. (Hazer)
-Sanırım herkes bizi tanıyor. (Gece)
-Evet çoğunluk tanıyor tanımayanlar da yakında tanır. (Hazer)
-Neyse ben kaçtım. (Gece)
Arkamı döndüm gidiyordum ki sessizce duymayacağımı sanarak fısıldadı:
-Kaçan kovalanır. (Hazer)
buda nesiydi şimdi içeri girdim bizim kızları topladım zira bu çocuklar sanırım biraz çapkınlardı kimsenin duymayacağı ses tonunda konuşmaya başladım.
-Kızlar bakın ben şu erkek grubu sevmedim onlara karsi dikkatli olun. (Gece)
-Merak etme biz kendimizi koruruz. (Mira)
-Tamam size güveniyorum (Gece)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SİYAHA BÜRÜLÜ UMUTLAR...
Teen Fiction"Artık öldürmüyordu acılar, ölü ruhlar daha ne kadar ölebilirdi ki..." . . . . Peki bir insan sırtından vurulmaya ne kadar daha dayanabilir. . . . . okuyun seveceksiniz 😉
