Bloody High

Chapter 9

A/N:
Huhuhu Sorry po sa sobrang tagal na UD. Pero po maniwala po kayo, ngayon lang po ako nagka-data. I'm so sorry. Tag-hirap po ngayon eh.

Pero babawi po ako. Maybe bukas or sa Monday, mag-a-update po ulit ako. Promise na yan.

So ayun lang po, enjoy reading po. ♡

- - - *

Minah's POV

"Minah!" napalingon naman ako sa pinto.

I saw the twins, smiling widely at me. Napangiti nadin ako. Naglakad na sila papunta sa kama ko. Sa likod ng kambal ay naka-sunod si Kean.

"Hello there, my pretty lady." he said then smiled salaciously. I just raise my left eyebrow at him. Napailing naman ako pagkatapos.

May napansin naman akong may tinatago si Kean sa likod niya. I try to take a look at it pero napansin ata ako ni Kean kaya mas pinag-igi niya ang pagtago nito sa likod niya. Napanguso naman ako dun.

It's been one day since nung 'napa-away' ako. At hanggang ngayon, kinukulong nila ako dito. Ni miski pagtayo ko mula sa kama ko, aba naka-alalay pa sila. Just me be like, what the hell? Yes, I have minor injuries. Masakit katawan ko which is ngayon ay medyo wala na yung sakit. May pasa sa pisnge na papawala na. At may maliliit na sugat sa leeg na hindi na halata kasi pagaling na. Pero feeling ko nadaig ko pa ang sobrang nabaldadong tao kung maka-alaga at maka-alalay sila saakin. Pero hindi ko din mapigilang mapangiti.

OA? Yes they are. Pero I appreciate their efforts. I appreciate their concern to me. I appreciate na halos matulog na sila dito kakabisita lang saakin. I appreciate their presence being here. And I appreciate that they almost give their time to me. I will thank them, again. Hahanap ako ng chance pagnandito na silang lahat.

I remember it yesterday, kung gugustuhin lang nila pwede na nila ako ibitin patiwarik para lang masabi ko sa kanila kung sino yung 'nanakit' saakin.

*Flashback*

"Rina..." I said then smile at her. I saw her smile at me after.

Nilibot ko ulit tingin ko sa kwarto namin ni Rina. Paano kaya ako napunta dito? If I remember it right, ang huling kong naalala ay buhat-buhat ako ni...

Natigilan ako. Zaynander. Siya yung nagligtas saakin. I should thank him.

Bumangon ako pero napangiwi ako nang maramdaman ko yung sakit. Hindi parin pa nawawala yung sakit?

Well obviously Minah, nararamdaman mo pa nga diba? I sighed.

Umagapay naman saakin si Rina. She looks very worried. Naramdaman ko bahagyang paggalaw ng kama ko. Naka-upo nadin sila Kuya Zyon sa gilid ng kama ko. They all look worried at me. Na-guilty naman ako. If I'm just let Rina come with me, walang mangyayaring ganito. Edi dapat ngayon hindi sila ganun ka-worried sakin.

"Don't move, Mimi. Just stay there, okay? Rest." Zyon said softly.

I just nod at them at inayos ko ang pagkakasandal ko sa headrest. Well, hindi ako magpapakatigas ng ulo ngayon. Talagang masakit pa ang katawan. Grabe, ang lakas naman nung babaeng yun kanina. Sumakit talaga yung katawan ko dahil sa kanya.

I look at Rina.

"Rina..." I called her. My voice is a bit hoarsely.

"What is it Fei? May kailangan ka ba? Just tell me. Do you want water or something?" she said. Umiling ako.

"Itatanong ko lang kung nasaan yung..." nag-aalangan ako itanong. "Yung..." Rina look at me with confusion on her eyes. Okay, hingang malalim, Minah. Just say his name. Yun lang. Huwag kang kabahan nga diyan! "Yung... kapatid mo?" I finally asked.