Merhaba.Benim adım gece.Sizin hiç kendinizi yalnız histiniz olurmu.Benim olur adımdan belli olduğu gibi gece gibi kapalı bir insanım.Benim olduğum köyde insanlar beni sevmezler çünkü neye dokunursam bişey olur patlar, yıltılır,yanar yada kimsenin görmediği bişey onun için sevilmem .Sadece beni ablam sever.
Ben: Abla
Ablam: Ne oldu
Ben: Sanki kalbimde bişey var ama geçmiyor.Yaraya benziyor belki yalnızlıktan.
Ablam:Herhangi bir yara ilaçla geçer ama kalp yarasını geçirmek zor.
Ben: yani ilacı yok mu.
Ablam: İlacı var ama bulmak zor .Bunun ilacı sevgi.Yani sevgi ilçla ileşmeyen yaraları ileştirir.
Ablamın yüzüne baktım yani yaram hiç geçmicekti.Hayata küsmüştüm adeta .Babam annem beni korumak uğruna ölmüştü .Peki ben peki ben ne yaptım.Hayata bi anlamım dokundumu .Ben ben ne için vardım.Hayat bana yüzünü göterdi.Ölüden farkım yoktu.Annem cennetteydi bunu biliyordum . Nefret içimi yanıp tutuştururken . Sırtımı aynaya yasladım . Ve derin bir iç çekişten sonra uyumuştum.Sabah olunca kapımı ilk çalan Öğretmenimdi. Bana yaklaştı sessizdi . Zaten bir kaç hafta sonra taşınacaktık. Onun sesinden tek duyduğum şey merhaba demesiydi. Zil çaldı bana döndü " sana bir süprizim var" hı dercesine yüzümü ekşittim kapıya koştum . Açtım ve bir kutu önümde içini açtım ve bir kedi " yaşasııııııın ayyyy ne tatlı şey adı da Hayat"dedim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Tanık
Science FictionTamamı devamı Ben Gece 14 yaşındayım ve hiç arkadaşım yok. Peki sen benim arkadaşım olurmusun? :/
