Best friends? || Jeremy Frieser ✔️

Motorongeluk

Als het liedje afgelopen is, kan je nog een x afspelen 💗

Pov Dewi
Samen met Jer loop ik terug naar Link's huis. Hij heeft een arm mij heen geslagen, waarvan ik niet weet of ik het goed vindt of niet. Toch vind ik het fijn. Als ik naast iemand voor eeuwig zou willen staan is het Jeremy. Ik leg mijn hoofd op zijn schouder. Ineens gaat mijn telefoon.

Pov Jeremy.
Ze legt haar hoofd mijn schouder. Ik wil mijn hand op haar hoofd plaatsen totdat haar telefoon gaat. Ik zie dat het haar moeder is. Ze neemt op en we stoppen met lopen. 'Hai mam.' Zegt ze. Ik hoor dat haar moeder in paniek is maar verder hoor ik niet wat ze zegt. 'Mam doe even rustig! Wat is er?!' Ik zie dat Dewi in paniek is. Ineens barst ze in tranen uit. 'Hoe wil je dat ik daar kom?!! Ik ben niet eens in de buurt!' Zegt ze paniekerig. 'Mam. Ik kan toch niet hier blijven terwijl hij daar ligt te creperen van de pijn?!' Ik schrik. 'Zijn jullie er wel?' Dewi ziet er zo bang en ongerust uit. Het maakt me verdrietig. 'Oke dan blijf ik wel hier... Maar als er iets veranderd bel me dan oke?!' De tranen stromen over haar wangen. 'Hou ook van jou. Doei.' Nadat ze heeft opgehangen stort ze in. Ze huilt zo hard. Ik ga naast haar zitten en sla een arm om haar heen. 'M-mijn broer...' Ze duwt haar gezicht in haar handen. 'H-hij h-heeft een m-motorongeluk gehad.' Zegt ze. Ze is een klein beetje onverstaanbaar, maar ik hoor genoeg. 'Hey kom is hier.' Zeg ik en knuffel haar. Op mijn schouders voel ik haar tranen stromen. 'Wat als hij doodgaat?!' Zegt ze huilend en kijkt me aan. Ik pak haar gezicht. 'Zo moet je niet denken, Dewi.' Ik veeg haar tranen een beetje weg. 'Ja maar...' Voordat ze kan uitpraten leg ik een vinger op haar mond. 'Zo moet je nóóit denken. Hij is een vechter right?' Ze knikt. 'Het komt echt goed!' Zeg ik haar en geef een kus op haar voorhoofd.

Pov Dewi
'Het komt echt goed!' Zegt Jeremy. Hij buigt een beetje voorover en geeft me een kus op mijn voorhoofd. Als hij terugtrekt kijken we elkaar aan. Ik ben blij dat het donker is en Jeremy me niet ziet blozen. Of ik verliefd op hem ben, ik weet het niet...
We lopen snel verder naar Link's huis. Jeremy belt aan en Harm doet open. Zodra hij me ziet, geeft hij me een knuffel. Ik knuffel hem terug. Ik geef Jeremy zijn jas terug en loop verder. Als iedereen in de woonkamer is, barst ik weer in tranen uit. Ik zie dat Link ervan schrikt. Ik voel dat iemand een arm om me heen slaat. Het is Jeremy. Ofcourse. Ymke knuffelt me. En dan begin ik te vertellen over het motorongeluk. Iedereen zegt dat ze het allemaal heel heftig vinden.

Iedereen slaapt. Behalve ik. Ik staar naar het plafond en ik denk aan mijn broer. Ik kijk op mijn telefoon. Nog steeds geen bericht van mijn moeder. 'Bekijk het positief dat je nog geen bericht hebt.' Ik schrik. Ik had niet verwacht dat er nog iemand wakker was. Jeremy kijkt me aan. Ik knik. 'Zo moet ik het wel zien. Ik wil gewoon weten hoe het met hem gaat...' Weer begin ik te huilen. Stop Dewi... Maar ik kan niet stoppen. Hij is er altijd voor me geweest en nu. Waar heeft hij dit aan verdiend?! Jeremy knuffelt me. Mijn telefoon licht op. Ik kijk alleen van wie het is. 'Het is van mijn moeder...' Fluister ik bang. 'Moet ik kijken?' Vraagt Jeremy. Ik knik. Waarom is hij zo lief? Ik kijk naar zijn gezicht. Geen enkele uitdrukking. Hij geeft de telefoon terug. 'Het gaat goed met hem...' Zegt hij. 'Maar..?' 'Maar een van zijn benen moet geamputeerd worden. Ze weten niet of hij de operatie overleefd.' Nee, nee, nee, nee!!! Dit kan niet! Ik lees het bericht zelf nog een keer. Tranen voel ik weer opkomen. 'Hij kan niks meer dan. Hij zal voor altijd hulp nodig hebben...' Zeg ik. Maar ik ga hem helpen! Hij gaat hier gewoon goed uitkomen. Hij moet het overleven!
Ik kijk Jer aan. 'Ik ga hem samen met jou helpen.' Zegt hij. 'Waarom ben je zo lief?' Jeremy glimlacht. 'Omdat jij dat ook bent.' Ik ga tegen hem aanliggen en knuffel hem. Zo val ik in slaap.

Yooo, dit was alweer een deel.
Hopelijk vond je het leuk!
Byee 💗