"Gecemi aydınlatan ayım olur musun?"sorusuna tepkim hep aynı olmuştur.. Gece olmasın ay olmasın ama biz hep beraber olalım. Zaten sen karanlikken bende karanlık olurum. Niye aydınlık olıyım ki (!?) Dediğimde insanlar benden hep uzaklaştılar. Neden uzaklaşıyorsun dediğimde de tepkisiz kalmaları da ayrı mesele.. Bu soruyu birde kendime soruyorum. Ama yinede anlam veremiyorum. Insanlar süslü püslü laflara alışmışlar. Icinden geçenleri yani doğru olanı söyleyince hepsi toz oluyorlar. Şimdi bir de siz düşünün. Niye gider bu insanlar? Bu arada bir yere not edin ki cevabınızı unutmayın. Sonra işinize yarayabilir.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Deniz Misali.!
Teen FictionEminimki bu kitabın sonunda hepiniz huzur dolacaksınız.! Hep mutlu olmanız dilegiyle şimdilik hoşçakal!!.