[ SF ] Lost in NEVERLAND { kookmin }

Criminal 01

หากคนทุกคนที่ข้ารู้จักต้องตาย ข้าก็เลือกที่จะไม่รู้จักใคร ยอมอยู่ตัวคนเดียวเสียดีกว่า

หากข้าต้องรักใคร แล้วทุกคนที่ข้ารักต้องตาย ข้าก็คงเลือกที่จะไร้ความรู้สึกนั้นไป

แต่มันจะมีใครห้ามได้บ้างหละ...ห้ามที่จะรักใครสักคน

แต่ข้าก็ไม่อยากเสียใครไปอีกแล้ว

กลิ่นอายแห่งหมู่บ้านชนบทที่มีชื่อเสียงในทุ่งทะเลทรายแห่งหนึ่ง ทำให้ร่างสูงกระตุกยิ้มร้าย วันนี้เขาอยากจะมาคว้าผู้หญิงสักคนไปบำเรอ

ขายาวก้าวผ่านทางเดินที่เต็มไปด้วยผู้คนอันเนื่องแน่น มีเป็นบางกลุ่มที่สามารถจดจำใบหน้าจอมโจรของเขาได้จนต้องวิ่งหนีแม้จะซ่อนใบหน้าคมเอาไว้ภายใต้หมวกคาวบอยใบใหญ่ก็ตาม

ชื่อเสียง เงินทอง ผู้หญิง กับเหล้าซักลัง นี่แหละชีวิตจอมโจร

ถึงคนพวกนั้นที่สามารถจดจำใบหน้าของข้าได้ แม้จะหวาดกลัวกันมากขนาดไหน.. แต่ก็ไม่มีใครสามารถทำอะไรข้าได้

หึ เพราะแบบนี้ไง คนเขาถึงได้กลัว

แอ๊ด!

มือหนาผลักบานประตูไม้เป็นเหตุให้คนในร้านหันมามองข้ากันเป็นตาเดียว จากที่ครึกครื้นกลายเป็นเงียบสงัดเมื่อข้าย่างกรายเข้ามา ณ ที่แห่งนี้

หากคนที่โชคดีหน่อยไหวตัวทัน มีบางส่วนหนีออกจากร้านไปแล้ว อย่าคิดว่าข้าไม่รู้.. แต่ข้าจะปล่อยพวกเขาไป ก็แค่พวกชาวบ้านตาดำๆ

ข้า... เป็นหนึ่งในจอมโจรของฝั่งตะวันออก จอน จองกุก อันที่จริงแล้ว ข้าไม่ใช่โจรเสียโดยตรง ข้าเป็นโจรที่มีเกียรติเสียมากกว่า

แม้จะเคยถูกตั้งค่าหัวเป็นล้าน แต่ไม่เคยมีใครสยบข้าได้ เงินล้านโง่ๆนั่นควรจะเก็บไว้พัฒนาสมองคนที่คิดว่าจะชนะข้าได้เสียมากกว่า

ข้าสังหารคนมาตลอดครึ่งชีวิตที่ผ่านมา ข้าขโมย ข้ามั่วผู้หญิงไปเรื่อย ฟังดูมันจะไม่มีอะไรดีสักอย่างใช่มั้ยหละ