[ SF ] Lost in NEVERLAND { kookmin }

Criminal 02

ข้าเบื่อ... ข้าเหงา ...ข้าคิดถึงบ้าน

เมื่อข้าตื่นมาเป็นอีกวันในยามเช้า เจ้าโจรนั่นก็หายไปเสียแล้ว ดูเหมือนเขาจะต้องออกไปทำงาน (ปล้น)

อันที่จริงข้าเองก็คิดจะหนีออกจากที่นี่ แต่ในระหว่างทางที่ข้ามาข้าก็ดันหลับแถมจองกุกยังบอกข้าเอาไว้ว่าข้างนอกมันอันตรายเสียจนข้ากลัว

แต่ข้าก็ยังจำได้ว่าหากข้าเป็นเด็กดีจองกุกจะพาข้าออกไปเที่ยว

เพราะฉะนั้น....ข้าจะทำความสะอาดกระท่อมโทรมๆหลังนี้ เผื่อเขาจะเห็นข้าเป็นเด็กดีเสียบ้าง

ข้าหละไม่เข้าใจวิถีของพวกโจรเสียจริง..ทำไมถึงได้อยู่ในที่ที่รกรุงรังเช่นนี้ แก้วแหวนเงินทองของมีค่าก็มีเยอะแยะจะเก็บไว้ทำไมนักหนา เป็นข้าจะขายทิ้งไปให้หมด

ในขณะที่ข้ากำลังทำความสะอาด ตาเรียวดันเหลือบเห็นกรอบรูปเก่าๆที่ว่างอยู่ในมุมอับ ทำไมไม่รู้จักเก็บข้าวของให้เป็นที่เป็นทางกันนะ

ข้าหยิบรูปนั้นมาปัดฝุ่น ละอองของสิ่งสกปรกลอยฟุ้งไปทั้วเมื่อข้าเป่า ทำให้เผลอจามออกมาสองสามที

อืม...เหมือนเจ้าโจรเลยหนิ

รูปภาพของเด็กผู้ชายอายุประมาณข้ากำลังยิ้มแฉ่งให้กับกล้อง พร้อมกับคู่ชายหญิงที่ดูมีอายุ ไม่บอกก็รู้ว่าพวกเขาคือครอบครัว

และข้ามั่นใจว่าเด็กคนนี้คือจองกุกอย่างแน่นอน

ตึก ตึก ตึก

เสียงฝีเท้าของคนบางกลุ่มแล่นเข้ามาในโสทประสาทการฟังของข้า มันทำให้ข้าตกใจมาก ข้าควรทำอย่างไรดี เสียงฝีเท้านั่นดังขึ้นมาเรื่อยๆจนข้ากลัวมาก ข้าทำอะไรไม่ถูกแล้ว

ปั๊ก!!!!!!!

กลุ่มคนจำนวนหนึ่งหน้าตาเคร่งขรึมน่าเกรงขามกำลังพังประตูด้านหน้าของกระท่อมเข้ามา ข้าจึงตัดสินใจหลบใต้เตียงที่มีแต่ฝุ่นโสโครกก่อนประตูนั่นจะพังลง