Ilona's POV:
zodra Luke en ik alle opdrachten klaar hebben komen we om kwart voor 7 aan bij de plek waar de klas had afgesproken, langzaam komen alle groepjes weer samen en is bijna heel de klas compleet, op 2 mensen na.. waar zijn Jake en Avalon. Ik kijk op mijn horloge, half 8 'aaf waar blijf je nou?' zeg ik tegen mezelf.
" heb jij Jake ergens gezien" hoor ik een irritante stem vragen, en ik zie Luke langzaam op me aflopen.
"nee, en Ava is ook nergens te bekennen" antwoord ik terwijl ik om me heen blijf kijken.
na een half uur is er nog geen spoor van Jake en Avalon en ik begin me nu echt zorgen te maken, Avalon is nooit te laat en ze haat Jake, waarom blijft ze zolang weg?. allemaal rare ideeën spoken door mijn hoofd, misschien is ze wel opgegeten door een wolf of is ze ergens in een gekke slangenkuil gevallen ofzo.
" nog steeds nergens gezien" vraagt Luke terwijl hij langs me zit, ik knik van niet en hij ziet dat ik me duidelijk zorgen maak
" ik ben al naar meneer Bolthuis geweest, hij zegt dat ze waarschijnlijk gewoon verdwaald zijn" probeert Luke me gerust te stellen, het werkt voor geen meter want ik ken Avalon, als ze echt verdwaald is ligt ze nou ergens tegen een boom aan te huilen.
"maak je niet druk, Jake is bij haar hij zal haar wel beschermen" zegt Luke als hij mijn extra bezorgde blik ziet.
"ja maar dat is het probleem, Aaf kan Jake niet uitstaan Luke, en ze vond het al verschrikkelijk dat ze samen met hem in een groepje zat. weet je wel wat er zich tussen die 2 afspeelt of heeft Jake je niks verteld?" vraag ik terwijl ik hem aankijk, hij knikt langzaam duidelijk makend dat hij weet wat er aan de hand is tussen Jake en Ava.
" ik maak me gewoon zorgen dat er iets mis is gegaan, wat nou als ze elkaar zijn kwijtgeraakt, Aaf besterft het al zowat als we elkaar kwijt zijn in het winkelcentrum, laat staan een groot bos waar niemand je kan vinden." zeg ik terwijl de tranen in mijn ogen springen, ik probeer ze weg te knipperen omdat ik niet zwak wil lijken tegenover Luke maar dan doet hij iets wat ik totaal niet verwacht, hij slaat zijn arm om mijn schouder en hij begint me te troosten.
"het komt allemaal goed, dat beloof ik al ze voor morgen nog niet terug zijn ga ik ze zoeken, oke?" zegt hij met een zachte, warme stem. ik leg mijn hoofd tegen zijn schouder en kom langzaam weer tot rust, 'asljeblieft Jake bescherm Ava, op dit moment heeft ze je nodig' zeg ik tegen mezelf en ik staar in het kampvuur dat Luke samen met meneer Bolthuis gemaakt heeft.
