Lust is my Ecstasy (on-hold)

cHAPTER 1: HE RAN AWAY

AUTHOR'S NOTE: 

     i just want to say sorry... dahil matagal bago nakapag update ulit, so very busy ko kc.. many school works, & busy din sa office, hope for your kind & consideration.. :) 

@yung nag PM's sa ken... sorry na talaga sa inyo super lang talaga ng lola niyo. ^___^ 

So guys pag-tiyagaan niyo muna tong UD ngayon... short lang toh.. 

ENJOY READING AND PLEASE LEAVE ANY VOTE OR COMMENT. :)

CHAPTER 1: HE RAN AWAY

1st person point of view

"ahhhh.....ahhhh...!!!! woodroe.. uhmmmm... baby i think... uhh!!! woodroe help I think manganganak na ako..." oh gosh! 1st part palang ng story ko pero anak na agad.. sorry naman yan kasi si author eh pinanganak ako agad... pero sige na nga pagbigyan, pero uhh!!! ang sakit talaga ng tiyan ko... and guess what it's still 7 months, oh nooo!!! 

"what's happening baby?" pag-aalala niyang sabi habang hinihingal, halatang galing pa ito sa pagluluto kasi he's still wearing apron. haaayyy!! how could I adore my husband much, even though against yung mga magulang namin nung kinasal kami.. I can't imagine the fact that he's perfectly adorable.

"baby.. my tummy, i think puputok ito anytime from now... sh1t sobrang sakit woodroe.. ikaw kasi eh binuntis mo pa ako.. " hinihimas ko parin ang tiyan ko sa sakit while he's looking intently at me... how dare him, kitang nanganganak na nga ako... pakshesfkayyynttt!!! argh... sh1t ang sakit parang tinitusok ng karayom at pinipiga ang maga intestines ko & i can also feel na sumisipa yung tao sa loob ko... >_<

"ok, baby i'll just get the car keys.. i'll be a minute." nagmamadaling umalis si woodroe nakita niya siguro na parang mamamatay na ako sa sobrang sakit... 

-----===

   While we're on our way to the hospital, i feel na parang may lumalabas galing sa hita ko... natatakot ako sa kahihinatnan ng anak namin... To my shock i saw blood on my thighs.. then mas lalo pang sumakit yung tiyan ko.. 

"baby... malapit na tayo sa hospital... hold on baby.." woodroe hold my hand as he drove ... i can feel nervousness in his voice.. bigla namang kumirot ang puso ko.. pero nevermind baka sa kaba ko lang toh.. 

"we're here." sabi niya habang pababa sa sasakyan... he accompany me to the ER then the nurses put me in a bed.. mas lalo namang kumikirot ang puso ko kasabay ng pagsakit pa lalo ng tiyan ko...

"baby hold on, don't worry nothing will happen to our baby." then he kissed me on my forehead. the doctor injected me dextrose. Then my OB checks me time by time, until she told me na time na para manganak na daw ako.

 "baby, woodroe, don't leave me, pleaaasee stay on my side..." I said while crying. Hindi ko kayang mawala si woodroe... hindi pwede lalo na ngayong hirap na hirap na ako sa panganganak...

"carol... you can do this right.. just tell me if you can't breath...and when i say push, you push ok.." the doctor  said while worriedness drawn all over her face. 

"just relax carol, dito lang ako." pinisil ko ang kamay ni woodroe.. then hinigpitan ko lalo ang paghawak ko sa kamay niya. i know that this is  hard for me pero kakayanin ko toh kahit ikamatay ko pa. buhay ng anak namin ang nakasalalay dito...

"pusshhh!!" the doctor said..

"ahhhh..." ang hirap parang may napupunit sa loob ko..