Her zaman kendini koru. korumazsan birgün hiç beklemediğin bir şeyle karşılaşırsın.
Ben Choi Yuna kendimi koruyamadığım için şu anda karşımda bir bebek ve ben den hayatımı çalan bir adam var...
Junkook üstüme çıktığında hem ağlamam şiddetlenmişti hem daha çok korkmuştum hem de o gün aklıma gelmişti. Hıçkırarak ağlıyordum fakat bir etki etmiyordu. Jungkook boynuma yaklaştı ve durdu.
Üstümden "KAHRETSİN BEN NE YAPIYORUM !!" Diyerek kalktı ben de ayaklarımı kendime çekip duvara yaslanarak ağlamaya devam ettim.
Jungkook ise saçlarını çekerek kafasını duvara vuruyordu bir yandan da ağlıyordu. Yanıma gelip koluma dokundu bunu yapmasıyla ağlamam iyice şiddetlendi. Jungkook da şiddetli bir şekilde ağlıyordu.
"Özür dilerim meleğim... gerçekten özür dilerim... affet beni lütfen..." Dedi bana sarıldı Jungkook un ittirip yerden kalktım "SENDEN NEFRET EDİYORUM JEON JUNGKOOK !!" Diye bağırdım ve koşarak merdivene çıktım tekrar "ŞU ANDA BURDA ÖLSEN UMRUMDA OLMAZ ARTIK !!" Dedim hızla odama çıktım.
Kapıyı kilitleyip kapının arkasına oturdum ayaklarımı kendime çekerek ağlamaya devam ettim. Jungkook gelip kapıya vurdu "Meleğim ben gerçekten özür dilerim lütfen affet beni..." dedi hıçkırıklarının arasından.
Cevap vermedim ardından kapının arkasından bir gürültü geldi. İlk başta umursamasamda Jungkook unda ağlama sesi gelmeyince endişelendim kapıyı açtım Jungkook boylu boyunca yerde yatıyordu.
Hızla Jungkook a eğildim ellerimi Jungkook un omuzuna koydum ve sarstım "Yha !! JUNGKOOK !! Uyan Jungkook !!" Diye bağırdım sağ elimi Jungkook un yüzüne koydum alnımı alnına dayadım sol elimide yüzüne koydum.
"Jungkook... kalk... kalksana aşşağlık herif... uyan..." diyip ağlıyabildim sadece. Ardından gözyaşlarımı silip ayağa kalktım telefonumu alıp ambulansı aradım.
...
Hastaneyle anım hiç iyi olmadı için gitmek istemedim onun yerine görevlilerden rica ettim ve ne yapıcaklarsa evde yaptılar.
"Nesi var hanımefendi?" Dedim bayan görevliye. Görevli sıkıntılı bir nefes verip "Yani bir şey tahmin ediyoruz fakat hastanedeki kontrollerden geçmeden bir şey söyliyemeyiz o yüzden ertesi gün hastaneye gelmeniz gerekiyor, şimdilik diyebiliceğimiz tek şey yorgunluk." Dedi.
Ve gittiler. Bu nasıl bir açıklamalıdır ya? Ama ben hastaneye gidemem ki...
2 saat sonra Saçlarımdan hissettiğim elle gözlerimi araladım. Jungkook un saçlarımı okşadığını anlayınca hızla geri çekildim. Yattığım yatakta dikleştim üzerime örtülen örtüyüde kendime çektim.
Fakat ben ne ara yatağa yatmıştım? Üstelik Jungkook la aynı yatakta yatıyordum. Hızla yataktan kalkıp uzaklaştım.
"B- ben nasıl-" sözümü kesen Jungkook tu "Ben yatırdım seni. Yatağın kenarında uyuya kalmıştın." Dedi bir şey demeden kapıya yöneldim. Jungkook un "Yuna..." Demesiyle durdum. Jungkook arkamdan sarıldı kafasını boynuma koydu.
"J- Jungkook-" sözümü kesen Jungkook oldu "Lütfen... biraz böyle kalalım... ben gerçekten-" bu sefer Jungkook un sözünü ben kestim "Jungkook lütfen benden uzak dur. Kendine gelmen gerekiyor. Sen kimsin Jeon Jungkook ?! Sabah farklı oluyorsun bir yere gidiyorsun geliyorsun değişiyorsun... sen az önce bana-" Jungkook beni kendine çevirdi.
Gözlerimin içine baktı "Söz veriyorum bir daha böyle bir şey yaşanmayacak... lütfen bana güven..." dedi "Seni tanımıyorum Jeon Jungkook. Sana güvenemiyorum." Dedim ve Jungkook tan ayrılıp odadan çıktım. Duyduğum tek şey Jungkook un bağırışları, ağlayışı ve bir şeyleri yere atması oldu. Ardından evden çıktım...
Omen tanrım neler oldu öyle?..
Bu saatte nereye gitmeyi düşünüyorsun Yuna ?
Bonus
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
