Ψυχές του σκότους.

Εφιάλτης.

Βρισκόταν στην πόρτα του νεκροταφείου εκεί που του είχαν πει. Ήξερε πως αν έφευγε θα είχε προβλήματα. Στην ατμόσφαιρα επικρατούσε σιωπή και φυσούσε κρύος αέρας. Μια δόση νέκρας και μοναξιάς του γύριζε το μυαλό, κανείς άλλος δεν ηταν εκεί. Φύσηξε ξανά ένας δυνατός αέρας..τόσο δυνατός που και οι νεκροί θα διαμαρτύρονταν για το θόρυβο που δημιουργούσε. Ο άντρας κάθισε σε ένα σκαλοπάτι δίπλα από έναν τάφο. Περίμενε αρκετές ώρες. Η πόρτα έτριζε και δημιουργούσε μια ανατριχίλια στο αίμα του. Τελικά εμφανίστηκε ένας άντρας μπροστά του και εκείνος σηκώθηκε σαν να έβλεπε κάποιον εχθρό.

-  Που ήσουν; Σε περίμενα ώρες.

- Έλα τώρα ξέρεις τι κάνω στον ελεύθερό μου χρόνο.

- Είσαι ένας προδότης. Τους πρόδωσες όλους και πήγες με τους σκοτεινούς. Μα το θεό αν μπορούσα θα σε σκότωνα!!!

- Πάντα τόσο δραματικός. Ξέρεις τι μου αρέσει περισσότερο από τους σκοτεινούς; Οι δυνάμεις σου. Αλλά όχι. Οι δικές σου μου είναι άχρηστες. Της κόρης σου όμως...

- Δεν θα τολμήσεις..θα σε σκοτώσω αν αγγίξεις έστω και μια τρίχα της!!

Τελικά ο προδότης έμπιξε ένα μαχαίρι στην καρδιά του άλλου άντρα..και ύστερα του έκοψε το κεφάλι. Οι νεκροί δεν μπορούσαν να κάνουν κάτι για αυτό. Νεκροί ηταν άλλωστε. Ο αέρας πήρε μαζί του μια δόση μυρωδιάς αίματος...ο άλλος άντρας έφυγε ανενόχλητος από το νεκροταφείο βάζοντας φωτιά.

-Όχι!!!!!! Μη!!!

Εφιάλτης ηταν ευτιχώς. Αν και τωρα τελευταία ο ύπνος μου είναι μαύρα χάλια. Με βλέπω να ξενυχτάω και απόψε. Δεν είχε νόημα να προσπαθήσω να κοιμηθώ ξανά. Έβαλα το μαύρο δερμάτινο μπουφάν μου και άφησα τα μαύρα μαλλιά μου ανέμελα. Κατέβηκα με αργά βήματα τις σκάλες και βγήκα έξω κλείνοντας την πόρτα πίσω μου. Πήγα προς το δάσος να πάρω καθαρό αέρα. Άλλωστε στο σπίτι δεν θα είχα κάτι καλύτερο να κάνω τέτοια ώρα. Φυσούσε υπερβολικά δυνατά και κόντευα να πέσω στα γόνατα και απλά να μείνω κάτω στο έδαφος χωρίς να χρειαστεί να κουνηθώ. Αυτή η πόλη μου προκαλεί κυριολεκτικά ανατριχίλα. Μακάρι να έφευγα από αυτό το μέρος. Τώρα που το σκέφτομαι όποιος και αν το ονόμασε Νταρκφολς σίγουρα θα ήξερε κάτι παραπάνω. Άρχισα να αισθάνομαι μια ανατριχίλα σαν κάποιος να με παρακολουθούσε. Μάλλον θα είναι η ιδέα μου. Ο αέρας είχε σταματήσει. Ακούστηκε ένας θόρυβος λίγο πιο πέρα. Έτρεξα προς εκείνη την κατεύθυνση αλλά άρχισα να ζαλίζομαι...Αρχίδια...