Deniz misali gözlerin uçsuz bucaksız bir güzellik. Uzaklarda yapa yalnız bir sahil, kimsenin olmadığı aşkın hiç ziyaret etmediği bir yer burası. Kederin, acizliğin mekânı olmuş bu şehrin içine doğru giden bir sandal. Gece soluksuz bir gezinti vakti bana. Ay ışığı bana yol gösteriyor adeta yıldızlar şarkı söylüyorlar. Gökyüzü yine bürünmüş kendi karanlığında sessizce ağlıyor. Bu yalnızlığa eşlik ediyor dalgalar. Üzüntülerle dolu bir gezinti vakti şimdi. Şafak sökmeye yakın, uykusuzluğun vakti. Sanki geride bıraktığım geçmişim beni takipteydi. Kötü sonla biten bir masalın en kötü karakteri olmaktan korkuyorum. Galiba şimdi insanlığın sonunun geldiği saatlerdeyim. Bir kötü bulut var üstümde her zaman benimle olan ya da var olan bir bulut değil üzüntülerle dolu bir aşk parçası beklide. Sanki yalvarırcasına bana bakıyordu. Beni buradan al diye bağırıyordu sessizce. Ona koşmamı bekliyordu adeta. Ama beni tutan bir şey vardı içimde, kıramadığım, unutamadığım bir şeyler. Kaçacağımı biliyor gibiydi, sanki her halimi biliyor. Ne hissedeceğimi önceden kestirmiş ona göre hareket ediyordu sanki. Bir şeylerin yolunda gitmeyeceğini biliyordum. Onunla olamayacağımı, hayatıma onunla devam edemeyeceğimi biliyordum. Bunun son olmasını diliyordum, öyle oldu da. Bu aşk hem benim hem de bizim sonumuz oldu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KÜSME AŞKA
Poetryhiçbir zaman aşka sırt çevirmeye gelmez unutmayın yuvasını terk eden kuş asla geri dönmez. (Love never comes back to turn. Remember! The bird WHO has left his home will never return again ...)
