unexpected love

κεφάλαιο 1

Όλα είναι τόσο βαρετά . Η ίδια βαρετή καθημερινοτητα. σχολείο - σπίτι, σπίτι - σχολείο.

" Μαρία που ταξιδευεις ; " με ρώτησε η κολλητή μου η Αλίκη

" εε; " απάντησα και την κοίταξα

" Τι σκέφτεσαι ; " με ρώτησε με απορία

" τίποτα " απάντησα γρήγορα και άρχισα στα τελευταία λεπτά να παρακολουθώ το μάθημα που μισώ πολύ. Τα αρχαία.

" Σε λίγες μέρες είναι η τριήμερη. Είμαι τόσο ενθουσιασμενη " είπε χαμηλόφωνα η Σοφία από το πίσω θρανίο

" Και ? Νομίζεις ότι θα γίνει κατι το τρομερό ; παιζει να είμαι και η μόνη που δεν χαίρεται τόσο " είπα κρυφά για να μην με ακούσει η καθηγήτρια και βάλει πάλι τις φωνές

" Εμ , Μαρία νομίζω ότι σε κοιτάει ο Αλέξης " είπε η Αλίκη και μόλις κοίταξα τον Αλέξη, γύρισε και κοίταξε στον πίνακα

" Και δεν είναι η πρώτη φορά " συμπλήρωσε η Σοφία

" Τι εννοείς ; " ρώτησα μπερδεμένη

" Να βρε παιδί μου ... καθε τρεις και λίγο γυρνάει και σε κοιτάει. Καλά που βρίσκεσαι εσύ ρε ; όλη η τάξη αυτο συζητάει " μου εξήγησε η Αλίκη

" Ξέρεις κάτι ; δεν με ενδιαφέρει καν το τι λέει ο καθένας σε αυτήν την ηλιθια ταξη . Και δεν πρόκειται να γίνει τίποτα με εμένα και αυτόν. κοίτα λίγο πως είναι " της είπα και τότε χτύπησε το κουδούνι που σημαίνει οι τελείωσε η δεύτερη διδακτική ώρα

" Κοίτα .. Μπορεί να είναι ηλιθιος, μαλακας και μπορεί να έχει όλα τα ελαττώματα του κόσμου , αλλά με εσένα είμαι σίγουρη ότι είναι αλλιώς . εσένα σου συμπεριφερεται όμορφα " συνέχισε τις βλακειες της η Αλίκη όσο μάζευα τα βιβλία μου

" Σοβαρά τώρα ; όταν μιλάμε, μιλάμε για να βρισουμε ο ένας τον άλλον και πότε δεν είχαμε μια κανονική συζήτηση μεταξύ μας " της είπα και τότε είδα τον Αλεξη να με πλησιάζει

" Γειά " μου είπε ντροπαλά και η Αλίκη απομακρυνθηκε διακριτικά

" Γειά " είπα με ψυχρό τόνο

" Μπορείς να μου κάνεις μια χάρη ; " ρώτησε με γλυκό τρόπο

" Εξαρτάται " είπα έχοντας ακόμα αυτόν τον ψυχρό τόνο που με χαρακτηρίζει

" Μπορείς να καθίσεις μαζί μου την επόμενη ώρα ; γράφουμε τεστ στα μαθηματικά και επειδή δεν ξέρω Χριστό χρειάζομαι μια μικρή βοήθεια " είπε και εγώ τον κοίταξα με ειρωνικό τρόπο

" Σοβαρά ; εσύ θες να αντιγράψεις όλες τις ασκήσεις " του είπα και εκείνος άρχισε να γελάει

" Εντάξει. Με έπιασες " παραδέχτηκε και τότε γέλασα και εγώ

" Ξέρεις κάτι ; επειδή είμαι καλός άνθρωπος θα καθίσω μαζί σου " του είπα και εκείνος ξαφνικά με αγκάλιασε

" Σε ευχαριστώ τόσο πολύ . είσαι η καλύτερη " είπε ενώ εγώ βρίσκουν ακίνητη μες την αγκαλιά του

" Το ξέρω " του είπα και εκείνος ξανά γέλασε

" εγώ δεν έχω κοπλιμέντο ; " ρώτησε

" Εμ όχι ; " είπα απλά και εκείνος κατσουφιασε

" Καλά. Αλλά κάποια μέρα θα το μετανιώσεις αυτό που είπες " είπε παιχνιδιαρικα και αφού με φίλησε στο μάγουλο , έφυγε από την τάξη αφήνοντας με εκεί , έχοντας ένα ηλιθιο χαμόγελο κολλημένο στο πρόσωπο μου