Aira pov
"Bes naman kasi., Bat mo naman naisipan na sa ER ako dinala?" Nakangisi niyang sinabi
"Ieeee.." napakamot ako sa ulo ko. "Eh, Kasi naman Bes! Nagugutom Kasi ako, so nag hanap ako ng Kainan dito. Tas nong pagbalik ko. Di ko na Alam Kung saan Yong daan pabalik. Eh na isip ko na nasa ER yong room mo."
"Aira.." hinihingal na Sabi ni...
Napakunot noo naman si Jannel
"B-babe? W-why are you here?"
"Tumawag Kasi si Aira, sakin kanina..." Hinihingal parin niyang sinabi.
Jannel pov.
Nasa sasakyan kaming dalawa ni Renzo.
Si Aira naman eh sinundo Ng boyfriend niya.
"Bakit mo naman Kasi pinabayaan Yong sarili mo?" Pagalit na Sinabi niya. Napa singhap naman ako.
"S-sorry. D-di ko naman Kasi alam-"
"Anong di Alam!? Alam mo? Kung di Lang tumawag si Aira, sakin? di ko Alam na sinugod ka pala sa hospital!" Sinigiwan niya ako. I can't take this anymore! Sobra na!
" 'Di mo talaga malalaman! Alam mo Kung bakit!?" Lumandas Yong luha ko. Wala na akong Pake! Kung nakikita niya akong nasasakan! ED nakita niya! " Kasi inuuna mo pa Yong paglalaro mo kesa sakin!"
Napahilamos naman siya sa mukha niya.
" God..Jannel. ano ba naman Yan! Alam Mo naman na-"
" Na mahalaga sayo Ang paglalaro? Na mahalaga sayo Ang mga kaibigan mo? Oo, Renz! Alam ko yon! Pero pwedy bang, ako naman? Ako naman Ang pagtuunan mo Ng pansin? Pwedy bang ako muna? Kahit oras Lang?" Pinahid ko yong mga luha ko na lumalandas.
Napapikit siya.
"May na alala kaba ngayong araw na'to?" Tinignan ko siya. Naninikip ang puso ko.
"Importante pa ba ako sayo,Renz?" Tanong ko.
"O-oo naman! Ano ba namang tanong Yan, Jannel." Pagalit nanamang sinabi niya.
Nginitian ko siya Ng di about sa Mata.
"Kung ganon?..." Tinignan ko siya sa kaniyang mga mata. Tinignan niya Lang ako Ng pagalit
"Bakit mo nakalimutan ang numerong sinagot Kita?" Tinignan ko siya. Pagod na ako. Siguro ito na yong oras.
Ngumiti ako Ng pilit.
"Happy last Monthsary, babe." Malungkot Kung bati. Nanlaki naman Ang mga Mata niya.
"I'm sorry, pero..." Iniwas ko yong mga Mata ko sa kaniya. Pinupunasan ko yong mga luha na patuloy na umaagos. " Pagod na ako, Renz. Siguro... Siguro Hindi tayo para sa isa't-isa."
"J-Jannel-"
"Renz, Ayoko na. Pagod na pagod na ako. Hindi ko na Kaya. Kung Sana marunong ka lang mag pahalaga di tayo aabot dito." A tears came from my eyes was still falling..
"Sana... Wag mong gawin sa ibang babae Ang ginawa mo sakin. Sana.. tumino kana. Mag pahalaga ka naman, Renz. Hindi lahat Ng taong nakapaligid sayo, ay patuloy na uunawin ka. Di mo Alam na unti unti na pala silang nawawala." Tinanggal ko ang seat belt ko. " Wag kang mag-alala. Ay! Oo nga pala. Wala ka palang pake sakin. Haha! Alam mo? Darating ang lalakeng para sakin. At nahuhulaan kong di siya tulad mo. Kasi Ang taong Mahal na mahal ang partner niya 'di kayang saktan, Hindi kayang di marinig ang boses nito. Hindi kayang hindi nag pa-paramdam Ito. Inuuna sa lahat Ng bagay. At higit sa lahat. Mahal na Mahal na Parang mawawala ito sa kaniya. Like I'm gonna lose you nga ika. At marunong mag pahalaga."
"Thank you sa lahat Ng pinag samahan natin. Hanggang dito na Lang tayo, Renz. Paalam." Umalis na ako Ng tuluyan sa sasakyan niya. Buti na Lang at may taxing paparating at pinara ko ito.
Pagkatapos Ng lahat ng 'yon? Wala na tayong balita sa isa't-isa.
*The end*
