I'm Yours

4.

wat er gebeurde in: 3.April

Als ik helaas bij mijn plaats ben aan gekomen, plof ik met een diepe zucht neer op mijn stoel.

Ik rits mijn tas open en pak mijn boeken. Leuk, maar natuurlijk is Mason zijn boeken vergeten. Ik doe net alsof ik het niet doorheb.

''Ik heb mijn boeken niet mee dus...'' Zegt Mason doelend op dat ik mijn boeken tussen onze tafels moet leggen zodat hij met mij mee kan lezen.

''Dus?'' Probeer ik zo normaal mogelijk terug te zeggen.

''Mag ik dus met je mee kijken.'' Vraagt Mason nep-lief.

Ik zucht luid en leg mijn boek tussen onze tafels.

Dit gaat nog een lange les worden.

------------------------------------------------------------------------

>>Pov. Jane<<

De les verloopt rustig. Mason stoort me niet meer. 

Als de bel gaat pak ik zo snel mogelijk mijn boeken en duw ze in mijn tas. Ik zwaai de tas met een zwaai over mijn schouder en ren zowat het lokaal uit. 

De volgende les verloopt goed, ik zit naast April en kan mijn hoofd goed bij de les houden.

Als de bel gaat en daarmee aangeeft dat het middag pauze is rent de helft meteen het lokaal uit en de rest beginnen luid te kletsen. April en ik horen bij de laatste helft.

Ik en April doe allebei onze boeken, schriften en etui's in onze tas en late deze met een sierlijke zwaai op onze schouders belanden. We lopen al kletsend het lokaal uit, naar onze kluisjes, daar verteld april dat ze nog eventjes wat moet doen, en loopt de andere kant op.

Rustig open ik mijn kluisje en daarna mijn telefoon om te kijken welke lessen ik nog ga krijgen vandaag. 

Ik hoor voetstappen mijn kant op komen maar negeer ze. Als ik merk dat ze achter me stoppen draai ik me om. 

Voor me staat Mason me met een smerige grijns aan te kijken. 

''Wat is dat schatje? We leven niet meer in de eerste eeuw.'' zegt hij verontwaardigt doelend op mijn Nokia mobieltje.

Tja het was het beste wat ik kon krijgen van mijn vader. 

''Dat is een telefoon, jeweetwel waar ik alle appjes en belletjes van mijn aanbidders krijg maarja, daar weet jij waarschijnlijk meer van. Is het niet?'' brom ik als antwoord met een oogrol (🙄).

De grijns is verdwenen van Masons hoofd toen ik de woorden uitsprak.

Nu heb ik een smerige grijns op mijn gezicht en draai ik me verwaand om met als resultaat; pittig veel haar tegen het hoofd van Mason. 1-0 Bitches.

Maar helaas voor mij word ik ruw aan mijn pijnlijke armen teruggedraaid. 

''Jaloers schatje? Dat had je nou net niet moeten doen. Slet.'' Sist hij.

Tranen schieten in mijn ogen. Om de pijn omdat hij nogal hard knijpt in mijn armen en mijn half gekneusde ribben hard tegen de kluisjes aan duwt. Die zijn nu zeker gekneusd. Maar dat was niet eens het gene wat zoveel pijn deed. Dat woord kwam keihard aan. Waarom? Ik heb werkelijk waar geen idee.

Maar ik ben al wat gewent dus zo snel als het vocht in mijn ogen kwam was het ook weer verdwenen. 

En ja, nu ga ik het meest logische doen wat ik kan doen als meisje en aangezien hij een jonge is... oké ik denk niet dat ik het hoef uit te leggen. Mijn knie schiet omhoog recht is zijn edele delen. Shit, die moet hard zijn aangekomen. Meteen is mijn lichaam bevrijd tussen de kluisjes en Masons lichaam die nu op dit moment op de grond ligt te schelden naar mij maar het doet me niks. Niks doet me iets... Nu niet meer...

Snel span ik mijn spieren aan en trek een sprintje naar buiten ondertussen schreeuw ik hem nog na; ''Sorry mijn knie was iets bozer dan ik dacht!''

Na een poosje buiten gezeten te hebben gaat de bel en loop ik naar het lokaal voor de volgende les.

Als ik daar aangekomen ben is de les al begonnen. Shit, misschien had ik iets sneller moeten doorlopen. 

Snel open ik de deur. Alle hoofden schieten mijn kant op. Shit hier hou ik echt niet van, al die aandacht op mij gericht. Meteen voel ik het bloed naar mijn kaken stromen en keer mijn hoofd naar mijn afgetrapte Alstars die ooit wit moeten zijn geweest, maar nu volzitten met vlekken.

''En waar kom jij zo laat vandaan?'' Vraagt de mollige vrouw die mijn lerares is als ze haar rood kleurige ronde brilletje omhoog schuift op haar neus. Mijn hoofd schiet meteen omhoog als ik haar hoor praten.

''Het spijt me mevrouw.'' Zeg ik met mijn hoofd weer terug gekeerd naar mijn versleten Alstars.

''Nou goed dan, omdat dit de eerste keer is zie ik het door de vingers.'' Zegt ze met nu een warme lacht op haar gezicht. Door dat gebaar vormt er ook een glimlach op mijn gezicht.

Die daar alleen niet zo lang blijft staan...

Er knalt namelijk met een enorme snelheid een deur tegen mijn hoofd. Van schrik zet ik een paar stappen naar voren, alleen was dat niet zo'n geslaagde actie want daardoor struikelde ik over mijn eigen voeten en viel op de grond. Mijn evenwicht is namelijk een stuk slechter geworden sinds Rose verdwenen is.

Als ik snel omhoog krabbel is iedereen me aan het uitlachen en is de lerares gewoon aan het verdergaan met de les alsof er net niet een idioot de deur tegen mijn hoofd gegooid heeft. Er zat gewoon glas in de deur! Deze dude heeft het gewoon expres gedaan!

Snel draai ik me om zodat ik kan bekijken welke idioot deze deur tegen mijn hoofd het gegooid. 

En ja je raad het al daar staat Mason met weer die idiote smerige grijns op zijn gezicht. 

''Dat was nog maar het begin schatje.'' Zegt hij met zijn stem gedempt zodat alleen ik het kan horen.

Oké ik ga eerlijk zijn, nu word ik wel een beetje bang. Angstig draai ik me om en loop snel naar het lege tafeltje naast April.

''Waar was dat nou weer goed voor?'' vraagt April nog geschrokken van wat er zojuist is gebeurd.

''Dat wil je niet weten'' zeg ik met een pijnlijke zucht.

-----------------------------------------------------------------------

Hey Guys,

I know, I know, Lang geleden.

Het spijt me, ik had gewoon twijfels Over of ik dit boek nog wel verder moet schrijven.

Dus nog maar even een hoofdstukje.

Laat in de comments weten of je vind dat ik nog verder moet schrijven en wat je van het boek vind, vind je dat ik verder moet schrijven? Laat dat dan weten met een Vote! 

Woorden: 1080

Xxx Me