Perfect Strangers

Simula

"Who is he?"

×××××

Dinilat ko ang mga mata ko, dilim ang unang sumalubong sa akin. Pinunasan ko ang luhang tumulo sa pisngi ko. Damn, why am I even crying?

Tumayo na ako sa sulok. I have to fix myself. Inayos ko ang sarili ko. Kinuha ko ang black leather jacket ko at tinali ang buhok into a messy bun. Naka white loose shirt lang ako sa loob ng leather jacket ko at naka jeans lang.

I'm going to ride my bike! I'ts my very own Harley Davidson, gift kasi sakin to nung dad ko...

Sinuot ko na ang helmet ko at inistart ang engine. Nagsimula na akong magpatakbo. It's already 1 am kaya naman onti nalang ang mga sasakyang dumadaan.

Nadaanan ko ang SN Bridge. How I missed this place! Tinigil ko ang motor ko sa gilid. Naalala ko noong gabing yon, kaming dalawa lang sa tahimik at napakagandang lugar na to. Tumingin ako sa langit, it's beautiful...

"See that?" Tinuro niya sa'kin ang kalangitan. Ngumiti ako at tiningnan iyon. Punong puno ito ng mga nag-gagandahang bituin sa langit

"Ang ganda..." manghang-mangha talaga ako.

"Oo nga... ang ganda" his voice was serious. And damn, nakatingin siya sakin. Nakakatunaw!

Napahalakhak ako and at the same time umiyak. Para akong baliw dito... tawa-iyak tawa-iyak! Baliw na nga ata ako

I miss him like crazy!

Kinuha ko ang heneiken sa motor ko. Uminom ako. Wala na akong pake kung malasing at makatulog ako dito ng mag-isa. Tutal sanay naman akong mag-isa...

"Pagsisihan mo rin na hiniwalayan mo koooo!!!!" Sigaw ko sa kawalan.

Sinubsob ko ang muka ko sa mga kamay ko. Umiyak ako hanggang sa makakaya ko. Sige lang Sia, iiyak mo lang hanggang sa mawala lahat ng sakit.

Ang daming pumasok sa isipan kong tanong. BAKIT?

Bakit, panget ba ako? Kapalit-palit ba'ko? Hindi pa ba ako sapat? Binagay ko naman lahat e, bakit bumigay parin siya? Anong dahilan?!!!

Todo hagulgol nako ng biglang may nakakasilaw na ilaw ang tumapat sakin. Ayokong humarap dahil nakakasilaw talaga dahil kakagaling ko lang sa iyak.

*beeeeeeeep*

At talaga naman o, bumusina pa ng napakalakas! Bwiset! Moment ko na to e, nanggugulo pa. Sino ba to?!

At para naman niyang sinagot ang katanungan ko. Pinunasan ko ang luha ko at inayos ang sarili. Lumabas siya sa sasakyan niya...

Cool na cool ang porma niya. Naka white polo siya, the first three buttons were open at naka khaki pants lang siya. Simple pero cool. Wow this guy has a taste. From his oh-so-perfect face because of his god-like features

"Miss this is not a place for a cryingbaby" he then chuckled

Akala ba nito nakikipagbiruan ako?!

"Who the HELL are YOU?!" Tumayo na ako para magkalevel na kami

"Whoah! Easy... concern lang naman ako sayo-"

"And who do you think you are, para maging concern sa'kin? Huh? I don't even know you" Ayan, hindi ko na napigilan

Natulala siya ng ilang segundo bago makarecover sa sinabi ko. I understand masyado akong naging harsh sa kanya. Haaay

I took a deep breath. "I'm sorry... I'm just in a bad mood so if you'll excuse me" sumakay na ako sa motor ko at sinuot na ang helmet. Pero bago ko gawin yon ay tiningnan ko muna siya. He look stunned. "Sorry" I apologized again. I start the engine and go...

Makauwi na nga lang sa bahay, istorbo kasi e. But, it's okay, tapos na naman akong magdrama. Kasi pag ako umiyak pa lalo baka dugo na itong lumabas sa mata ko!

Manang Licia welcomed me. She oppened the gate and she started to lecture me. Haaay!

"Nakung bata ka! Hating gabi na nagmomotor ka parin. Paano kung maaksidente ka?! Hala sige pumasok ka na..." si manang.

"Manang I'm not a kid anymore, stop treating me like one!" Bumuntong hininga ako, bago pumasok na ng tuluyan sa bahay. Dumeretso ako sa kwarto ko para makapag pahinga...

Pinikit ko ang mga mata ko. I feel so damn tired. Feeling ko binugbog ako ng isang gang! Namumugto pa rin ang mga mata ko. Ayan, iyak pa kasi e. Nako Sia hindi mo na naman pa mababago ang lahat kaya you need to move-on na!

Naalala ko kanina yung nangyari. Yung lalaking pa-cool...

That guy seems so familiar to me. I don't know why. It feels like we've met before.

Siarra Aragon, paalala ko lang. Bukas na ulit ang pasukan. Matulog ka na,para hindi ka magmukang walking zombie bukas sa school!

Second semester na, haaay. Paano na to? Makakaharap ko ulit siya? Hindi ko ata kaya!