M.K.P.N?

💔

"Ayoko na. Pagod na pagod na ako!" sambit ni Franco habang iniimpake ang kanyang mga damit. "Please Franco wag mo kong iiwan mahal na mahal kita!" Umiiyak na sagot ko habang hinahawak ang kanyang braso. "Wala nang tayo Kyline. Hindi na kita mahal sana maintindihan mo naman yun." Sabi nya sakin at bigla bigla nyang inalis ang kamay ko sa kanyang braso. "Ako ba naiintindihan mo? Hindi mo naman ako eh kasi puro sarili mo lang ang iniisip mo!" sigaw ko. Umalis sya bitbit ang isang bag puno ng damit nya. Iniwan nya ako sa kwarto ko ng umiiyak. Wala na akong nagawa at nagmukmok nalang ako sa kwarto ko hanggang makatulog. Simula nun, iba na ko. Ibang iba na

Ako nga pala si Kyline Peralejo. 17 years old. Nagmahal, nasaktan, ayun, nagiba.
Si Franco, haha sya nga pala ung pag 5 kong ex. I know what your thinking. Lahat un sineryoso ko pero wala eh. That is life. Going back, i have an older sibling, Ate Wendy who is married na with Kuya Mikael. (Nakatira kami sakanila ngayon kasi namatay parents namin sa isang car accident 6 years ago.

"Kyline! Kyline! Wake up" narinig kong sigaw ni Ate Wendy sa labas ng kwarto ko. Syempre, ano pa bang magagawa ko edi binuksan ko ung pintuan baka palayasin nako dito. "Yes?" sambit ko with a cold voice. "Buti naman tumayo ka na. Tignan mo ung oras hapon na." Sabi nya at tinignan ko ang alarm clock and holy God! 4:50pm na pala! "Um okay chill. Eto na gising na ko oh." sabi ko. "Aalis kami ni Kuya Mikael mo okay? May food na sa baba kung gusto mo nang kumain." hays mag isa nanaman ako. "K." sabi ko at sinara ang pinto ng kwarto ko. Buong gabi ang ginawa ko lang ay umiyak at uminom dahil kay Franco. Iniisip ko, bakit nya ako iniwan. Hindi naman sa nagmamayabang ako, sabi ng mga kaibigan ko maganda naman ako. Top 1 naman ako sa school (bago nya ako iniwan) at sumasali din ako ng mga pageants (bago nya ako iniwan). Ang tanga tanga ko grabe. It's time to move on Kyline hindi ka na nya mahal. Ang sakit, sobrang sakit.

Mag 8 o'clock na ng gabi nang pumunta ang mga kaibigan kong sila Ryann, Ate Veronica at Lance. Umakyat na sila dito sa kwarto ko at nakita nila ako. "Huy napano ka?" tanong ni Ate Veron habang inaayos ang mga bote ng alak na ininom ko. "Wala na. WALA NA!" sigaw ko at bumuhos ang luha mula sa aking mga mata. "Break na kayo?" mahinhin na tanong ni Ryann. "Oo." Lahat sila ay nagulat at "WHAT THE HELL?! I CANNOT BELIEVE THIS! ANONG ADDRESS NUNG FRANCO NA UN AH?! GAGO SYA." sigaw ni Lance na halatang sobrang galit. "Lance, pls Wag na. Wala nang magagawa yan. Its over." Lumipas ang oras at 4 na pala ng umaga kaya umuwi na sila pero nagpaiwan mina saglit si Ate Veronica habang ako naman ay lasing na lasing na at hindi ko na alam kung ano ang mga ginagawa ko. "Hello po ate may gusto sana akong tanong. Pangit ba ko? Masama ba ko? BAKIT NYA AKO INIWAN. BAKIT!? mahal na mahal ko po sya pero sinayang nya lang lahat un. Lahat na ginawa ko para sumaya sya. Kulang parin. Ang tanga tanga ko!" sabi ko kay Ate Veronica at bigla akong napaiyak. "Kyline, pabayaan mo na. May mas deserving pa dyan oh." sagot nya at ilang sandali ay bigla na akong nakatulog. "Goodnight na Ky alis na ko." pabulong na sabi ni Ate Veronica saakin at hinalikan nya ako sa noo at umalis na. (Sinundo na sya ni tita - mama ni Ate Veron)