De dag waarop het allemaal begon.

24 3 0
                                    

Ik ben de laatste tijden steeds banger. Ik ben zelf zo bang dat ik niet eens meer het huis uit durf met papa. We zouden naar de Mediamarkt gaan, alleen toen... Papa en ik zaten in de auto nog eventjes te praten. Toen zei ik opeens "Papa, ik vindt het wel heel spannend om thuis weg te gaan." Maar papa zei "Het komt goed, er is niks aan de hand en ik ben toch bij je." Zonder na te denken zei ik "Ja maar mama is er niet." Toen viel er een stilte. Papa wist eventjes niet wat hij moest zeggen en ik ook niet. Papa vroeg "Wil je eigenlijk wel naar de Mediamarkt?" Ik zei " Ja, maar ik vindt het heel spannend zonder mama." Toen was het weer stil. Papa werd een beetje geïrriteerd, omdat hij niet begreep waarom ik niet met hem durfde en wel met mama. Ik snapte dat zelf ook niet, maar et was nou eenmaal zo. Hij zei "Nou dat gaan we toch niet." En weer was het stil. We stapte uit de auto en gingen weer naar huis. Ik ging tekenen, omdat ik me rot voelde. Ik wou wel, maar iets hield me tegen. Papa en mama gingen samen even praten. Ik wist niet wat er zou gaan gebeuren. Een uurtje later waren ze klaar en kwamen naar mij toe om te praten. Natuurlijk was ik weer bang. Ze vroegen "Waarom durf je niet met papa en wel met mama?" Ik kon daar geen antwoord op geven omdat ik dat zelf ook niet wist. Papa en mama wisten ook niet wat ze moesten, ze wisten alleen dat dit niet goed was. Ze zochten professionele hulp.

AutismeWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu