× True love has no end

ilk karşılaşma-Bölüm1

Ve yeniden çalan saatle uyanıyorum.Her zamanki monotonluk yine devam ediyor.Gerçi bu sene son senem dayanmam ve sabretmem gerekiyor.Neden mi? Çünkü liseden ilk yılımdan beri nefret ediyorum.Hayatım harikaydı sevdiğim bir çocuk vardı çıkıyorduk, okulda oldukça popülerdim herkes beni tanır benimle konuşurdu ayrıca okulun ben kendimi öyle görmesemde çoğu kişi en güzel kızı olduğumu söylerdi.İşte lisesinin ilk dört ayı böyle geçip gitti.Derken ben bizim okuldaki bir çocukla haftasonu bir partiye gittim ve ondan hoşlanan Emily benim üzerime iftira attı herkesi benim yalancı olduğuma inandırdı.Herkes ona inandı çevremde tek bir tane bile arkadaşım kalmadı.Jack bende ayrıldı bunlar yetmezmiş gibi durmadılar hergün her saat benimle okulda herkesin içinde dalga geçtiler.En yakın arkadaşımıda kandırdılar oda benim orusbu olduğumu düşündü ve bana ders vermek için bütün okulun önünde bana TOKAT attı !! Herkese rezil oldum.O günden sonra kimseye bir şey açıklamaya çalışmadım isteyen istediğini düşünsün dedim.Ben okula giderim kimse olmasın önemli değil dedim.Herkesin gerçek yüzünü görmüş oldum dedim kendi kendime.Çünkü okulun dışında harika bir hayatım var.En yakın arkadaşım Daisy ile aynı evde yaşıyoruz.Ailelerimiz birlikte iş ortağı bu yüzden sürekli seyahat ediyorlar hal böyle oluncada bize Londra da harika bir ev satın aldılar ve birlikte yaşıyoruz.Bazen Daisy’i kıskanırım onun lise hayatı harikadır benim aksime arkadaşları ve çevresi geniştir.Hep hayalini kurduğum lise hayatını yaşıyor ama bende bu yaşadıklarım sayesinde helede o tokattan sonra okulun eziği olsamda kimseye boyun eğmedim benimle dalga geçiyorlar onları umursamıyorum ama herhangi bi kavga veya dövüş olursa haklarından geliyorum.Ve bugün bu lanet yerden kurtulmam için sabretmem gereken son 4 ay..Kulağa bile o kadar hoş geliyorki.Bu yüzden şimdi dolabımın karşısına geçip bir şeyler seçmeye başladım.Fakat o sırada gözüme saat ilişti ben burda hayallere dalmışken yarım saatimin kaldığını gördüm.Hızlıca dolaptan bit şor ve pembe bulumuzumu aldım,ayağımada konverslerimi geçirdim.Makyaja hiçbir zaman gereksinim duymadım çünkü okuldakilerin aksine gizlemeyi düşündüğüm bir kusurum yoktu.Hemen çantamı elime aldım o sırada Daisy’nin çoktan gittiğini fark ettim ve bu demek oluyorki ben iki kat fazla geç aldım yetişmek için koşmak zorundayım.Evden nasıl çıktım bilmiyorum ama deli gibi koşuyordum o sırada bir şeye çarptım ve elimdeki tüm kitaplar yere saçıldı bide çantamın ağzı açık olunca onlarda yere döküldü.Kendimi tutamayıp ‘’Lanet olsun!’’diye bağırdım.O telaşla çarptığım kişiyede bakamamıştım ama yere eğilip bana yardım etmeye başlayınca gördüm.Simsiyah rampa saçları vardı ayrıca içinde kaybolabileceğiniz ela gözlerede sahipti.Başımı düşüncelerimden kurtulmak istercesine iki yana salladım oda bütün kağıtları toplayıp elime uzattı sonra mükemmel bir sesle ’’Özür dilerim sen birden karşıma çıkınca bende panikledim ve çarpıştık’’ dedi.Bende ‘’Herneyse boşver zaten geç kaldım ‘’ dedim.Nedense onunla konuşmak geliyordu içimden.Sanki düşüncelerimi okumuşçasına ‘’Bu arada ben Zayn.Peki ya sen ?’’dedi.Ayrıca bunları söylerken elimden tutup kalkmama yarımcı oldu.Elimi tutunca sıcaklığını hissetmiştim ilk defa birisi bana dokunduğunda böyle hissediyordum sebebsizce kalp atışlarımda hızlanmıştı ve gözlerine baktığım onların içinde kaybolduğumu hissettim.Düşüncelerimi bir kenara bırakıp’’Bende Alexis.’’dedim. ‘’Tanıştığımıza menun oldum belki tekrar karşılaşırız haa ‘’ deyip göz kırptı ahh tanrım çok tatlıydı.’’Belki’’ dedim utanarak oda yamuk şekilde gülümseyip yoluna devam etti.Vay be bu sadece bi çarpışmamıydı şimdi? Bu arada aklım başıma geldi okula doğru koşmaya başladım.Koşarken bile onu düşünüyordum.İlk ders bayan Hannah’nın dersi olduğu için bir anlık rahatladım. İçeri girdim ve gülmeye başladılar.Emily ‘’Bende nerde kaldı bizim oyuncağımız gelsede biraz eğlensek diyordum’’dedi.Tanrım sinirlenmemeliyim bayan Hannah’dan özür dileyip yerime en arkaya geçtim.En arkada iki kişilk sırada tek oturuyorum okulun en eziği olduğum için kimse benimle oturmuyor zaten biliyorsunuz Daisy haricinde hiç arkadaşım yok oda başka okulda ehh bende rahat rahat oturuyorum.Molalardada takıyorum kulaklığı yalnız yalnız rahatça takılıyorum.Yerime geçip matematik defterimi çıkardım bu dersi kaçırmaya üzülmüştüm çünkü yaşananlardan sonra derslere fena halde bağlanmıştım.Bu sırada kapı tıklatıldı içeri müdür ve yanında bir çocuk girdi ama kafamı kaldırıp bakmadım çünkü matematik sorusunu çözmek benim için daha önemliydi.Müdür öğrencinin eski belaları hakkında bilgi verip çıktı.Demek belalıydı benim için hava hoş benim gibi bir ezikle ilgilenmez nede olsa.Bu sırada bayan Hannah ‘’İstediğin yere geçebilirsin Zayn.’’ Dedi. Ne ciddi miydi ? Kafamı kaldırdığımda gerçektende oydu bütün kızlar yanındakini yere iterken o benim yanıma geldi oturdu ve herkesin bakışları benim üzerimdeydi.Ben az önce müdürün dedikleriyle olanları birleştirmeye çalışırken o bana doğru eğilip ‘’Sana tekrar karşılaşırız diye söylemiştim.’’ dedi.Nefesini hissetmek beni ürpertmişti…  

BU BÖLÜMÜ İLK OKUYUCUMA İTAF İSTEDİM :)