Surinaamse Antilliaan ✨.

27✨

We zijn inmiddels al een Maanden verder en ik verblijf nogsteeds bij Niyah
Een luide zucht verlaat mn mond wanneer de bel gaat , vermoeid sta ik op en open ik de deur
Verstijfd blijf ik in de deur opening staan wanneer ik de onverzorgde gezicht van Serrano zie
Een golf verdriet gaat door me heen , ik wil hem helemaal niet zo zien , ik mis hem , ik mis hoe hij me knuffelde en me liet voelen dat alles oke was
Een raar gevoel gaat door me heen en voor ik het weet is alles zwart voor mn ogen
Zonder dat ik het wil zak ik door elkaar op de grond
Is dit het dan ?
Is dit het einde ?
Zonder dat ik mn zoon of dochter heb gezien ?

Serrano's perspectief

Meteen begin ik aan haar pols te voelen , gelukkig voel ik nog iets
" kom op serrano , je hebt niet voor niks als die EHBO lessen gevolgd in spanje" zeg ik tegen me zelf
Ik bel snel 112 op en begin met kiami te praten zo dat ze niet compleet weg valt
" kiami , misschien kan je me niet antwoorden maar ik moet mn hart bij je luchten , al deze maanden waren hel voor me
Ik ben kapot , ik mis jou , ik mis onze kleine wondertje die in je groeit en weet je , vandaag was ik blij , blij om je weer te zien , ookal zien we elkaar alleen bij de gynoceloog tijdens de afspraken voor de baby , eindelijk kon ik je zien zonder dat de dokter er bij was.
vandaag had ik bewijs , bewijs dat Serrayna niet mijn dochter is , bewijs dat ik al die tijd in Spanje voor ons toekomst heb gewerkt "
Ik veeg een traan van mn gezicht , ik moet sterk zijn !

Verslagen zit ik naast Kiami's bed met haar hand vast , wachtende op de uitslag
" bent u de man van mevrouw roosvelden ?"
" ja , is er iets ergs aan de hand ?" Vraag ik meteen geschrokken
" nee , doe maar rustig " zegt de dokter met een rustgevende glimlach
" ze heeft teveel stress opgelopen en heeft niet genoeg gedroken dus is ze ook een beetje uitgedrogd , ze wordt zometeen wakker "
" en onze baby ?"
" alles gaat goed met de baby " zegt ze en verdwijnt
Ik ga terug zitten op de stoel naast kiami's bed , nu is het afwachten tot ze wakker wordt

Kiami's perspectief

Langzaam en met veel moeite open ik mn ogen
Een fel licht schijnt in mn ogen
Geschrokken kijk ik om me heen
"W-Waar ben ik ? "
" kiami je bent wakker !" Zegt serrano blij
" serrano ? , waar ben ik ?"
" je bent in het ziekenhuis" zegt hij en gaat met zn handen door mn haren
" waarom ?" Vraag ik geschrokken
" door te veel stress en uitdroging , maar alles gaat goed met jou en de baby "
Opgelucht knik ik
" ik ga de dokters roepen "
Niet lang daarna komt hij binnen lopen met de dokter
" mevrouw roosvelden , ik kom u even weer checken "
" het is verstandig als u met u man een nachtje in het ziekenhuis blijft "
Ik knik opnieuw
Na allerlei testjes verlaat ze mn kamer
" serrano , ik wil je bedanken omdat ke er voor me was al die tijd , als je niet langs was gekomen was het misschien erger afgelopen , ik ben ben blij om je in mn leven te hebben en weer zeker dat je een goeie vader zult zijn , ik mis je , ik hou van je en ik wil met je zijn , ookal is onze baby niet je eerste kindje. Ik zal Serrayna accepteren en voor haar zorgen alsof ze mn eigen is , sorry dat ik zo tegen je deed , ik heb spijt " zeg ik snikkend
Tranen stromen van beide gezichten
" kiami , ik wil ook dat je terug komt naar huis , je woorden hebben me echt geraakt "
Hij haalt een witte envelop tevoorschijn
" hier "
Ik open verward de envelop en zie resultaten van een DNA test

" Met deze brief wordt verklaard en bewezen dat u niet de biologische vader bent van Serrayna Carina Sherrelynn Da costa "

Een luide schreeuw verlaat mn mond , een schreeuw van vreugde
Ik ga meteen recht op zitten en trek serrano in een knuffel
" sorry dat ik je niet geloofde en je niet uit liet praten , ik was die dag gewoon zo boos , ik had naar je moeten luisteren " zeg ik huilend
" het is al goed poppetje " zegt hij en drukt een kus op mn lippen