Chapter 2: Beginning

7.5K 213 23
                                    

A/N: Nakakatuwa lang na may nag comment agad😍👏 Thank you guys! Dahil dyan, chapter 2 is now up!

Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.

A/N: Nakakatuwa lang na may nag comment agad😍👏 Thank you guys! Dahil dyan, chapter 2 is now up!

🌸Heira🌸

"Mom, i don't want to transferred to that kind of school. You and daddy we're over protected to me, then now? What now mom? I don't do anything bad. Hindi ko sinuway yung mga binibilin niyo sa'kin, so ano to mom? 2 years? Homeschooled pa nga ako nun, tapos ngayon malalayo kayo sa'kin? Tapos bawal pa akong dumalaw sainyo tuwing bakasyon, What is this school all about? Anong ikakabuti ko dito mom?" Tanong ko kay mommy.

"Baby stop crying, i know i know. But this is good for you. You'll know when you enter that school. Alam mong ayaw kitang malayo sa'kin. Pero 'to ang ikabubuti mo. Dito mo malalaman kung ano ka." Sabay kiss sa'kin sa noo ni mommy.

"Mom, pwede naman na hindi ako tumuloy diba? Mom pwede naman diba?" Tumulo yung luha ko habang tinatanong ko yun kay mommy.

"Mapapahamak kami ng daddy mo, pag hindi kita ipinag-aral sa paaralang iyon anak. Pupuntahan nila kami..." Pabulong na sabi ni mommy.

"Sinong nila mom? Bakit hindi ko alam? Ayaw niyo pa kasing sabihin sa'kin eh! Tapos ano mommy? Magugulat ako ganun? Ano ba ang koneksyon ng pagkatao ko sa school na yon!?" Hindi ko napigilang sumigaw. Heto ako pinipilit na huwag na akong mag transferred sa paaralang iyon, pero ano nga bang magagawa ko, wala naman. Pag gusto nila mommy sila ang masusunod. That's why i lost my bestfriend, siya na nga lang ang kaibigan ko pero nilayo pa rin siya nila mommy sa'kin. Sabi nila hindi daw pwedeng magkaro'n ako ng kaibigan na tao. Tao rin naman ako pero bakit bawal? Alam kong may sinesekrito sila mommy sa'kin pero hindi ko sila kinulit do'n.

"Stop shouting at me heira..." Mahinahon pero may owtiridad na sabi ni mommy sa'kin.

"Why mom? Sasabihin niyo nanaman wala ako kung wala ka? Paano naman ako mom? Parang wala din naman ako eh. All this time i know you and daddy are hiding something from me. All this time, i didn't ask you about it. Parang hindi ako buo mom. May kulay violet at blue akong mata magkabila pa. May pakpak ako sa likod na tattoo kagaya ng kulay ng mga mata ko. Tapos yung buhok ko kulay pink. Because i don't want you to get angry to me. Kasi kada tatanungin ko sainyo yon nung bata ako nagagalit ka. Mom, tingin niyo ba kumpleto ako kung may tinatago kayo sa'kin?" Sabi ko habang sunod sunod ang patak ng luha ko.

"Baby stop crying babagyo. I'm sorry, i know all your suffer to our owned school. I know na binubully ka nila. That's why i and your daddy transferred you to a new school. I'm sorry for not telling you the truth. You know baby mamalaman mo ang lahat pag nag aral ka sa paaralan iyon. Kung saan ka nababagay..." Naiiyak pa rin ako pero pinipigil ko, kasi tuwing umiiyak ako umuulan. Tuwing umiiyak ako feeling ko nakikisama sa'kin ang panahon.

That Nerd is a GoddessTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon