That Nerd is a Goddess

Chapter 30: Power's

A/N: I dedicated this chapter to you, yieeeh as you request and of course, kinilig din ako sa comment mo hahaha! And sainyong tatlo, @stupidsonyeo villamonte12 

- H e i r a -

Pagkatapos niyang sabihin 'yon ay natulala ako. Wtf.

"Are you serious?" I asked, frowning.

"Damn baby, I'm serious, do I look playing?" Sabi nito, nakanguso. Hindi ko alam kung nagpapa cute lang siya o totoo talagang pag 15 years old, pwede ng magpakasal.

"Paano naman kasi naging pwede yon? 18 diba ang pwede?" I can't help not to ask. Gulong gulo na ako. Punong puno na ng misteryo ang Academy na 'to. O ako lang talaga ang walang alam? The hell is this. Feeling ko, pinagkakaisahan ako ng lahat. I have a strong urge na they keeping secrets from me. Pero ang malaking tanong sa isipan ko ay, 'bakit'?

"I'll explain later. Let's go to training room first."

Sumunod nalang ako sa sinabi niya. Pero yung isip ko, ito nanaman nagsisimula nanaman. Palagi naman eh. Tuwing magtatanong ako, kung hindi later, right time. Now I know, there's no right time. If you want to tell her/him, you can tell it now. Hindi iyong, later. Hindi iyong bukas. Dapat sabihin na. Bakit kasi lagi nalang silang nag ke-keep ng secret sa'kin?

Alam mo yung feeling ng, andito ka sa academy na 'to, pero wala ka naman ka alam alam sa mga nangyayari? Yung alam ng kaibigan mo, alam ng taong gusto mo, pero pilit nilang sinisikreto sayo? Ito yung ayaw kong maramdaman. Yung mawalan ng tiwala sakanila. Bakit para kanino ba nila ginagawa? Para sa'kin? Habang tinutulungan nila ako, lumalayo ang loob ko sakanila. Ayoko ng magpanggap. Ayoko ng magkunwari. Gusto ko ng ipakita yung nararamdaman ko, gusto ko nalang ipakita yung totoong ako.

Inunahan ko na si Neville sa paglalakad, huminto pa kasi ito at hinintay ako. Pero huwag nalang, it's okay. Kaya ko ang sarili ko. Namuhay nga ako ng 17 years dito sa mundo, ng walang ka alam alam, ito pa kaya? Hahaha funny. Damn it's super funny. Note the sarcasm please.

Kanina lang we're okay. We kissed, and we almost did that thing, damn! I closed my eyes, stop thinking about it again Heira. Pagkausap ko sa sarili ko.

Naramdaman ko na sumabay sa'kin sa paglalakad si Neville, pero hindi ko siya nilingon. Nagpatuloy lang ako sa paglalakad. Bakit? Para saan ba?

Para saan ba yun pagmamahal? Tingin ko, para sa wala. Kung tingin nila wala akong kwenta, then fine. Tutuhanin natin.

Andyan nga yung mga kaibigan mo? Andyan nga yung taong mahal mo. Pero bakit ganun? Feeling ko nag iisa ako. Walang gustong sumagot sa gumugulo sa isipan ko.

"Baby..." rinig ko ang tawag nito, pero hindi ako lumingon. Come on Heira, eye straight. Don't look at him.

Nagpatuloy lang ako sa paglalakad. Alam ko naman kung nasaan kami. Duh, dorm lang namin yung kanina. Pumasok kami sa elevator. Ganun pa din, tahimik pa din ako. Ganito naman ako dati diba? Pero bago sumara ang pinto ng elevator ay agad kong hinarang ito.

"Mauna kana, may gagawin lang ako." Malamig kong sabi dito. At agad na tumalikod para bumalik sa dorm. Pumasok ako sa kwarto ko, at kumuha ng short, then t-shirt na may nakalagay na, 'stop lying. I know everything.'