Hazan Mevsimi

Ayrılık Sevdi Bizi

"Kaderle yüzleştiğim her dakika sen bir adım uzaklaştırın benden! Ben kaderim diye seni bağrıma basarken sen başkalarında aradın kendini. İkimiz de çırpındık, ikimiz de yıkıldık, ikimiz de kaybettik. Bu aşkta kazanan olmadı. Mutluluk hep burnunun dibinden baktı bize. Tıpkı sen gibi! Senin gibi beni sevemedi mutluluk. Ben mutluluğu gözlerinde aradım. Gözlerin, yeryüzümün mavisiydi... O gözler benim olmalıydı; bana bakmalı, beni sevmeli yalnızca beni görmeliydi! Bana bahşettiğin yerin dibi değil kalbinin dibi olmalıydı. Kalbinin en dibi! Kimsenin ulaşamayacağı, bir tek benim saltanatımı kurduğum yer olmalıydı.

Ama olmadı.

Ne de güzel demiş şair; "Aslında ikimiz de maviydik ama birimiz okyanus birimiz gökyüzü..." Ben gökyüzüne ulaşamazdım, gökyüzü de okyanusu istemezdi. Anca ona üstten bakardı! Halbuki okyanus da en az gökyüzü kadar güzeldi; en az gökyüzü kadar sonsuzdu. Ama gökyüzüne bunu anlayamazdın çünkü anlamak istemezdi..."

Kalemin ucu ruhuna tezat olan beyaz sayfadan ayrılıp yere düşerken o uğursuz ses boş odada yankılandı. Adam derin bir nefes alırken kafasını kaldırdı, gözleri hemen karşısındaki mavinin en koyusuna ev sahipliği yapan gözlerde takılı kaldı, aldığı nefes şimdi boğazına dizili kaldı. Siyah tabakada yarısı tükenmiş sigarasına uzanırken istediği boğazına düğümlenen nefesi dumanla yok etmekti. Öyle de yaptı. Gri dumanın yarısı havaya karışırken yarısı da boğazına bir sis gibi çöktü. Geriye yaslanarak rahat bir şekilde oturduğu yerde yaylanırken karşısındaki gözlere fısıldadı:

"Gitme desem yüreğime basa basa kalacakmış gibi..."

###

Merhaba, bu benim ilk hikayem, ilk göz ağrım. Bilmiyorum nasıl olacak okunacak mı sevilecek mi? Ama bir kişinin bile okuması hele ki bu hikayedeki karekterlerin onlara dokunması işte bu benim için mucize olur. Çünkü ben bu romanı yüreğinize dokunmak için yazıyorum. Umarım beğenirsiniz. 😊

23.05.2017