Yıl 2016
Mutfaktan gelen tıkırtılarla uyanıyorum. Doğrulup ayağa kalkıyor ve mutfağa doğru ilerliyorum.
Belki de uykulu olmanın verdiği garip bir cesaret bu bilmiyorum. Gülümseyerek yanına gelip kollarımı beline sardığımda kaskatı kesiliyor ve hemen kafanı bana çeviriyorsun.
O zaman yaptığım şeyin farkına varıp ellerimi geri çekmek istesemde ellerimi sıkıca tutup bana dönüyor ve kollarını boynuna sıkıca sarıyorsun.
Sıcaklığını hissetmek,korkutuyor ama bir o kadar da rahatlatıyor. Kendimde geri çekilecek cesareti bulamıyorum.
"Benden uzaklaşma"
Fısıltın kulaklarıma doluyor. Ben ister miyim senden uzak olmayı ama olmuyor. Ahmak bir korkak olmaktan öteye asla geçemiyorum.
Bu yüzden seni tezgaha itip koşarak kaçtığım için özür dilerim.
Lütfen ağlama, bugün senin yerine de ağlayabilirim.
