lisa oppa; j.jk [completed]

0:78

madalas sa buhay ng isang lalake, mang-gagago yan. madalas, mag-papaasa. madalas, mangba-babae

pero minsan, mag-seseryoso din yan.

hindi ko man masabi ng madalas at malakas; mahal ko talaga si jeon jungkook.

siya yung reason ng lahat ng ngiti ko, yung reason ng pag-tawa ko mag-isa, at reason ng pag-babayad ko ng wifi every month.

"kahit wag mo na ko sunduin," naka-upo ako sa passenger seat; two weeks na nya akong hatid sundo. "ang layo kaya, iikot ka pa. malelate ka na naman."

umiiling sya tsaka nagme-make faces. "mas importante ka sa grades ko."

syempre kilig naman ako dun mamshie.

"kaya wag mo na ulit sasabihin na wag kitang sunduin ha?" in-intertwine nya yung fingers nya sa fingers ko.

one hand on the wheel, one in mine.

months ago, pangarap ko lang sya. si jisoo lang ang gusto nya. hindi ako mahalaga.

pero ano na ngayon? mas mahalaga na daw ako kaysa sa grades nya; at hindi pa din ako iniiwan ng mga salitang sinabi ni unnie jennie.

but who cares?

mahalaga pa ba kung paano ko sya nakuha; hindi ba mas mahalaga na nakuha ko na sya?