Aradan 1-2 hafta geçti. Jeremy artik bu olanları icinde tutamayacak duruma gelmişti. Arkadaşlarına bu durumu anlattığında cok alaycı bir tavırla dalga geçtiler Jeremy'yle hatta şizofren damgası bile yedi o anda. Jeremy pişmandı anlattığına. Gururu da incinmişti. Şimdi iyice depresyon hallerine girmeye müsaitti. Kendi kendine kurgular yaratıyordu kafasında. Elbet öğrenecekti cocuğun adını, az kalmıştı. Yeni planlar düşünüyordu. Bu sefer başarmalıydı. Ve aklına cok dahice bir fikir geldi. Kendi dersine girmeyip nöbetçi öğrenci kılığına girip, cocuğun sınıfa gidip sınıf defterini aldı ve listedeki erkek isimlerini bir kağıda yazdi. Defteri sınıfa tekrar geri götürdü. Daha sonra listede ki 6 erkek adını bir sosyal paylaşım sitesinden araştırmaya başladı. Ve nihayet resimlerine bakarken onun profilini bulmuştu! Azmin sonu! Zafer! Adı Perente' ydi. İşte o adamın adı, duygularının sahibi , düşlerin imkansızlığının adıydı Perente! Jeremy'nin belleği sıfırlanmıştı sanki. Sadece Perente diyor, başka hiçbir şey konuşmuyordu. Arkadaşları Jeremy'nin iyice kafayı sıyırdığını düşünmeye başlamıştı. Jeremy kendini bir akıntıya kaptırmış gidiyordu. Perenteyide hayallerinin icinde bu akıntıda sürüklüyordu.
