Tineke pov
We gingen naar binnen en daar zag ik Koen zijn ouders we waren er nu al 4u toen ik naar de monitor staarde zag ik een rechtelijn staan op bijde motors Koen zag dat ook ik drukte direkt op het rode knopje we moesten naar buiten na een half uur kwam de verpleegster. Ze zei dat dat ze gestorve zijn. Ik en koen begonen te huilen. Er kwam een reanimatitheam en begonen ze hun te reanimeren we moesten buiten wachten. We hadden nog steeds veel verdriet. Want je ouders zijn tog onvervangbaar. Er kwam een verpleegster en zei: "We hebben spijt om dit te zeggen, ze zijn overleden. Koen begon ng harder te huilen. Ik zelf had veel moeite om mijn traanen in bedwang te nemen, het waren zo'n goede mensen. Ze worde naar de afdeling waar de gestorve mensen zijn.
Koen pov
Het sloeg in als een bom mijn ouders dood. Ik huilde en Tineke ook terwijl ze hen niet kende ze was echt perfekt. Het was net zoals toen Tineke geëlecktrockuteerd werd. Ik wou alles vergeten maar ik moest sterk zijn maar het was zo moeilijk mensen die je lief hebt te laten gaan. Een poosje werd het stil. Ik zat aan het gedachte aan nu dat mijn ouders er niet meer zijn zal Tineke er altijd voor me zijn. Ze was echt de beste ze is er altijd voor me geweest. Ze is een goed mens
