I always love you

hoofdstuk 30

Nina POV

Ik liep over een pad. Naar de top van de berg. Ik wist niet hoelang het nog ging duren, want ik kon de top niet zien. Ik liep en zag een gedaante. Een mooi gedaante dat ik zo herken. Ik kwam aan en Niall stond met zijn rug naar mij toe. "NIALL! Eindelijk!" zei ik en zwaaide naar hem. Hoe dichterbij ik kwam hoe meer er van hem verdween. Niall keek me aan met tranen. Wat gebeurt er hier? Ik liep nog een stukje verder Niall verdween. Helemaal. Voorgoed. Ik kreeg ook tranen in mijn, maar moest doorlopen. Ik stapte stevig door, niet wetend waarheen. "Waarom deed je dat? Je hebt je vriendje laten verdwijnen!" zei een stem in mijn hoofd. Ga weg stem. Ik liep door en het werd donker. Ik kon zowat niks zien. Alleen een lichtje dat verder op de berg stond. Ik liep er voorzichtig maar snel heel. "Waarom deed je het Nina?" zei de stem van Harry. Harry stond daar met een lantaren. Hij keek me hoofdschuddend aan en verdween ook. Ik pakte de lantaren snel en kwam bij een afgrond. "AAH" gilde ik, ik viel bijna in de afgrond. Ik kon nog net evenwicht houden. Ik keek om me heen waar ik heen moest. Nergens een ander pad. Dus moest er een ingang zijn. Ik zag vuur uit de berg komen. Ik liep er rustig heen. Er was opeens een fakkel. Ik keek de tunnel in en waagde het er maar op. Ik zuchtte een keer diep en liep door. Ik liep en liep.. Maar naar een tijdje was mijn fakkel op. Ik gooide hem op de grond en liep bang door. Ik er kwam steeds duidelijker een lichtje aan het einde van de tunnel. Ik rende er heen, wat niet slim was. Ik viel dit keer wel van een afgrond, maar kon me nog net aan de rand vast houden. "Aah iemand help me?!" gilde ik, maar ik wist dat er toch niemand was die me kon horen. Ik probeerde me omhoog te trekken totdat er een hand naar me werd gereikt. Ik keek naar de persoon en zag Aniek. "Aniek je wil niet weten hoe blij ik ben dat jij er bent!" zei ik en probeerde haar hand te pakken. Ik pakte hem en ze trok me omhoog. "Dit had ik nooit van jou verwacht!' zei ze en draaide zich om en liep weg. Ik liep snel achter haar aan en ging naast haar lopen. "Wat bedoel je?" vroeg ik verbaasd. We liepen het pad weer op. "Wat je hebt gedaan met Niall!" zei ze boos en liep nog een tikje sneller. "TELL ME THAN WHAT I DID!" schreeuwde ik naar haar. Ze stopte met lopen en draaide zich om. Ze was aan het huilen. "JE HEBT HEM PIJN GEDAAN! HEEL VEEL! DOOR JOU IS HIJ ER NU NIET MEER! IK DACHT ECHT DAT JE VAN NIALL HIELD! MAAR BLIJKBAAR NIET DUS, JIJ HOER!!" kreeg ik naar mijn hoofd geslingerd. Ik schrok gewoon van haar reactie. Heb ik dan zoiets ergs gedaan? Wacht what? Door jou is hij er niet meer? WHAT? Heb ik ervoor gezorgd dat Niall.. zel... zelfmoor.. zelfmoord heeft gepleegd? Ik kreeg tranen in mijn ogen. "BUT TELL ME THAN WHAT I DID!!!!"  schreeuwde ik huilend naar Aniek. "Daar kom je zelf maar achter! Ik ben klaar met jou!" en ze liep weg. Ik zakde huilend door mijn knien. Ik ging tegen de rotswant zitten. Laat er nu dan maar een groot rotsblok naar beneden vallen. Dan ben ik van dit gezeur ook af! Zonder Niall kan ik helemaal niet leven! Ik WIL zonder Niall helemaal niet leven. Ik kan niet zonder Niall leven. God damn! "Je moet door naar de top" zei een stem. Ik stond snikkend op en liep door. Ik weet niet hoelang ik liep maar het leek eeuwen te duren. Ik kwam aan bovenaan de top. Alles werd duidelijk. Ik keek naar beneden. Ik zag helemaal beneden Niall liggen. Verderop Harry en op het laatst Aniek. Ze hadden allemaal bloed. "Dat heb jij veroorzaakt" zei een meisje. Ze had witte kleren. "Wat heb ik gedaan dan?" zei ik verbaasd/huilend. Ze zuchtte en kwam naast me staan. "Je bent met andere jongens naar bed gegaan, daardoor heb je Niall heel veel pijn gedaan dat hij zichzelf dood liet bloedden. Harry kon het niet aanzien dat Niall zoveel pijn had en is voor de trein gesprongen. En dan als laatste... Aniek... Aniek kon het niet aanzien wat je tegen Niall deed en dat Niall zelfmoord pleegde, maar het ergste was, ze was Harry voorgoed kwijt. Dankzij jou was ze Harry kwijt" zei het meisje. Ik snap het wat meer. "Maar dat wou ik helemaal niet!" zei ik snikkend kijkend naar mijn vriendje, mijn beste vriend en mijn zusje. Het is te erg. Ik ga mezelf ook wat aandoen als ze nu niet wakker worden. Ik wou nog wat zeggen en draaide me om, maar het meisje was weg, zo ook de berg, waardoor ik in een groot zwart gat viel. Zonder einde. "NIALL!!!!" riep ik en schoot recht. "Wat is er babe?!" zei Niall die me bezorgd aankeek. Blijkbaar was hij al wakker. Ik sloeg mijn armen om hem heen. "Ik heb iets ergs gedaan, waardoor jij, Harry en Aniek nu dood zijn!' zei ik snikkend. Niall keek me verbaasd aan. "Hoe bedoel je? Ik leef nog gewoon" zei Niall en pakte mijn hoofd vast. "Ik zit levend naast je" zei hij en ik keek snel over zijn hele lichaam. Hij heeft gelijk, hij is helemaal niet dood, niet doorzichtig ofzo. Ik knuffelde hem nu echt zowat dood. "WE HOORDE GEGIL, WIE IS ER DOOD?!" riepen Harry en Aniek die binnen kwamen lopen. "JULLIE LEVEN OOK NOG!" riep ik en gaf ze een knuffel. Ze gingen zitten op ons bed en ik vertelde ze het hele verhaal. Ook weer een beetje overdreven maar anders wist ik niks meer. "wow" zeiden ze. Verder niks. We hadden nog wat gepraat en toen gingen ze weer naar hun eigen bed. Het was namelijk 4 uur s nachts. Ik kroop weer onder de dekens en Niall kroop dicht tegen mij aan. "Ik zal je beschermen tegen alle boze geesten" en hij sloeg zijn armen strak om me heen. Niet pijnlijk strak maar beschermend strak. Ik viel in slaap. Ik hoop zo dat ik dit niet nog een keer hoef te dromen. "Niall wat doe je daar?" vroeg ik aan Niall die bijna op de trein spoor stond. Hij draaide zich om met tranen in zijn ogen. "I will miss you" zei hij en sprong voor de trein. WHAT IS HAPPENING WITH ME!? Waarom droom ik alleen maar, van mijn vrienden die zelfmoord plegen. "Nina rustig maar ik ben bij je!!!" zei Niall die zijn armen wel even pijnlijk om me heen sloeg. Waarschijnlijk draaide ik veel of spartelde ik veel. Ik opende mijn ogen en hijgde het uit. Ik stapte uit bed en liep naar de badkamer. Het was nu half 5. Ik keek in de spiegel en dronk een glas water. Ik keek weer in de spiegel en zag een ander meisje. "Wie ben jij?" vroeg ik zacht aan haar. Okay waarom praat ik tegen een spiegel? "Ik ben Nicole" zei het meisje met bruine haren. Ze leek sprekend op mij en Aniek. Ik ging voorzichtig met mijn hand naar de spiegel. Ik raakte bijna haar hand aan.. totdat ze ook verdween. "What?" zei ik net iets te hard. "Tegen wie praat je babe?" vroeg Niall. "uuh.. niemand ik dacht wat" zei ik liegend. Ik liep weer naar Niall en ging weer tegen hem aan liggen. "Ik weet niet wat er met me aan de hand is.." zei ik en keek naar Niall. "Hoezo?" "Nou ik droom de hele tijd over jou.." "Ach maar dat is niet erg" zei Niall. "Die zelfmoord pleegd" zei ik verder. Niall zijn glimlach verdween meteen. "But babe it never gonna happen" zei Niall en gaf me een knuffel. Jaa okayy.. "Probeer maar weer te slapen" zei hij en ik kroop weer dicht tegen heb aan. En viel in een onrustige slaap.