The guardian series: Owl (#WATTIA2017)

1: Talisha

Talisha rende door de bossen. Waarom is Nigrum altijd sneller?
'Ik geef het op,' hijgt Talisha. 'Jij hebt gewonnen.'
Het leek wel alsof er een lach op het gezicht van Nigrum verscheen. Maar dat had ze zich vast vergist.
'Maar nu wie er het eerste terug is!' Lachte Talisha.
Ze nam een sprintje. De groene bomen scheurden voorbij. Opeens besefte ze zich dat het hier zo mooi was. De bomen met prachtige sierende groene blaadjes. En het gekke was, ze waren allemaal zo verschillend, maar toch ook gelijk. Net zoals zij en haar zussen. Haar zussen waren zo verschillend maar ook gelijk. Zij en Caia leken als twee druppels water op elkaar, maar waren in het echt totaal verschillend.
Ze herinnerde zichzelf aan die dagen.

Ze zaten met z'n vieren op het bed. Caia, Talisha en Amyntha. Hun vader had het eeuwenoude sprookjesboek opengeslagen.
'Eens. Lang lang geleden waren er drie kleine prinsesjes,' begon de koning. 'Ze liepen met z'n drieën door de koninklijke bossen van het paleis. Als drie dikke vriendinnen.'
'Dat zijn wij!' gilde Amyntha die het nu pas door had. Vader knikte kort en ging verder.
'Ze kwamen drie andere meisjes tegen die ruzie aan het maken waren. Het leek wel of hun vriendschap niks betekende. Maar het belangrijkste van de drie prinsesjes was vriendschap. Dat was hun sterkste kracht, de vriendschap.
Toen de meisjes elkaar tegenkwamen wilden de vijandige vriendinnen gelijk vechten, maar de prinsesjes niet. Uiteindelijk kon het niet anders, de meisjes gingen vechten. Ook de prinsesjes deden mee, maar zij wisten dat vriendschap zou overwinnen. Uiteindelijk wonnen de prinsesjes. Maar ze liepen niet zomaar weg. Nee, ze maakten het goed met de vijandige meisjes en ook de vijandige meisjes werden weer net zulke goede vriendinnetjes als eerst,' zei papa. 'En wie gaat het boek dichtblazen?' Vroeg hij.
'Ik, ik,' gilde Amyntha voor Talisha en Caia iets konden zeggen. Ze haalde zo diep mogelijk adem en blies hem dicht met al haar kracht.
'En nu gaan mijn dames slapen,' zei hij. Hij gaf alle meiden een kus op hun voorhoofd en liep de kamer uit. 

Talisha kreeg een glimlach op haar gezicht van deze gedachte. Ze had echter niet door dat ze nog aan het rennen was.
'Au!' kermde Talisha terwijl ze met een klap op de grond was gevallen. Ze was vol tegen een boom aangelopen. Ze wreef pijnlijk over haar hoofd. Er waren allemaal blaadjes op haar hoofd gedwarreld en een scheve glimlach kon er wel van af.
Boven haar lag het paleis. Het was een soort boomhut. Talisha leefde graag primitief. Ze was net twintig geworden en was nu oud genoeg om volleerd als Guardian te leven evenals haar zusters. Amyntha was achttien maar die was nu ook al oud genoeg. Zij was een uitzondering op de regel.
Het "paleis" lag net aan de rand van een dicht, ondoordringbaar bos. Op het paleis lag nog een vers laagje sneeuw van een sneeuwbui. Het was een prachtig gezicht om in de verte allemaal sneeuw te zien liggen. Het liefst trok Talisha er op uit met Nigrum door de prachtige witte sneeuwvlaktes.
'Gaat het lieverd?' vroeg Hazel die de trap af was gestormd. Hazel was een wat molligere vrouw die ook de kok was. Bovendien had ze ook de voogdij over Talisha genomen toen hun vader dat uit voorzorg moest doen.
'Ik hoorde een harde klap en toen ik uit het raam keek zag ik je daar liggen!' zei ze bezorgd. Hazel had een vuil schort aan met allemaal vlekken. Ze was een enorme rommelkont en laat zomaar iets vallen als je niet uitkijkt. Ze had een scheve, platte muts op en wat chocoladevlekken op haar wang. Wat verraadde wat ze aan het maken was.
'Ik ben oké,' lachte Talisha.
Ondertussen was Nigrum geland op de arm van Talisha. Hij gaf Talisha een teleurgestelde blik zovan helaas, je bent dit keer toch echt sneller geweest. Er verscheen een grijns op Talisha's gezicht en begon vrolijk in het rond te huppelen.
Hazel was ondertussen al weer naar boven geklommen, mopperend op de trap.
'Ze moeten eens een loopbrug maken, ik word gek van die trappen!' klaagde ze. 

Even later klom ook Talisha in de touwbrug gevolgd door Nigrum. Behendig klom ze omhoog en landde als een aapje op het eerste plateau. Hier was de kamer van Hazel, waar ze sliep. Maar ze was meer in de keuken dan dat ze op haar kamer was, vandaar dat haar kamer zo netjes was.
Het liefst ging Talisha over de touwbrug naar rechts, daar had ze een prachtig uitzicht op de verdere wijde wereld. En als ze heel goed keek kon ze in de verte Lapur zien liggen daar waar haar kleine zusje, Amyntha woonde. Wat verlangde ze er soms naar om weer herenigd te worden met haar zussen en vader. Op dit soort momenten miste ze haar zussen.
Ze werd uit haar gedachten opgeschrikt door Connor, haar raadsheer. Hij kuchte zachtjes waardoor Talisha uit haar droom werd geholpen.
'Kom je eten? Het eten staat op tafel,' zei hij deftig. Connor was een lange, slungelige man die overal zijn hoofd tegenaan stootte. Hij kuchte  vaak als Talisha weer in dromen was verzonken op haar lievelingsplekje.
Talisha knikte kort, waarna ze nog een blik wierp op het prachtige landschap, maar toen toch echt achter Connor aan liep.

Eenmaal in de eetzaal hadden haar nichtjes zich al verzameld, Hazel en Connor. Ook Nigrum was aanwezig, iets wat maar zelden gebeurde. Haar nichtjes, Elodie en Emme, waren niet haar echte nichtjes. Het waren de nichtjes van Hazel, maar het voelde voor Talisha toch echt als familie.
Elodie was negen jaar en heel verlegen. Maar als je haar beter leerde kennen was ze heel erg ondeugend. Ze hield ervan om strikjes in iedereen zijn haren te doen. Een keer had ze een strikje in het haar van Connor gedaan. Hij had er de hele dag mee rondgelopen waardoor het een boel lachwekkende situaties had opgewekt.
Emme was zes jaar en heel erg ondeugend. Ze haalde met iedereen grapjes uit en hield erg van kattenkwaad. Een keer had ze de hele kamer van Elodie leeggehaald en alle spullen in de keuken gelegd. Elodie was heel erg boos geweest op Emme en had haar de oorlog verklaard. Gelukkig is het uiteindelijk goedgekomen.

Haar nichtjes rende nog steeds rondom de tafel maar stopte toen Talisha aan tafel ging zitten.
'Hallo Talisha!' zeiden ze in koor.
'Hallo Emme en Elodie,' zei Talisha terwijl ze allebei de meiden een aai over hun bol gegeven.
Toen iedereen aan tafel zat begonnen ze te eten.
'Nu je twintig bent, en volleerd Guardian bent, is er een plek die Nigrum je moet laten zien,' begon Connor.
Nigrum die zijn veren aan het likken was, keek nu op alsof hij het verstond. Talisha ging van nieuwsgierigheid nog dichter aan tafel zitten.
'Het is een hele speciale plek, waar jij uiteindelijk een nieuw leven op gaat bouwen als Guardian. Samen met Nigrum. Je zult binnenkort niet langer meer bij ons leven, maar apart, als Guardian. Je zult die plek morgen voor het eerst zien. En,' hij wendde zich tot Emme en Elodie, dat zij even naar een aparte kamer moesten gaan. 'Nigrum kan enkel met jou praten als je contact met hem zoekt,' zei hij mysterieus.
Talisha kreeg het gevoel dat Connor iets voor haar verborg, maar ging er verder niet op in. Het avondeten was afgerond dus vertrok Talisha samen met Nigrum naar haar kamer.
Talisha's kamer was een net, maar klein kamertje. Er stond enkel een bed, een nachtkastje en een kledingkast in. Het was zeer primitief, maar daar hield ze van.
Talisha bond haar lange zwarte haren in een vlecht en trok haar nachtjapon aan. Daar overheen trok ze een dikke mantel aan en vertrok nog even stilletjes naar haar lievelingsplekje. Daar kon ze zich helemaal terugtrekken. 

De zon begon net onder te gaan toen Talisha aankwam op haar plekje. Nigrum zat op de balustrade van hout. De hemel kleurde rood en prachtige vogels vlogen door de lucht. Morgen zou ze eindelijk de plek zien waarvoor ze al acht jaren keihard werkt. Zou ze beloond worden met een mooie plek? Of een troosteloos gebied?
Het leek alsof Nigrum iets wilde zeggen, waardoor ik werd herinnerd aan het gesprek met Connor. "Je kunt met hem praten als je contact zoekt". Ik besloot het te proberen en het werkte.
'Je zult een prachtige plek delen, samen met mij,' zei Nigrum.

----------------------------------------------------------------------------------

En hoe bevalt Talisha? Of beter gezegd, hoe bevalt jullie het eerste hoofdstuk? De kennismaking met de nieuwsgierige Talisha. Laat me weten wat je van Connor, Emme, Elodie en Hazel vindt.
En bovenal, hoe cool is het dat Nigrum kan praten?
Hopelijk hebben jullie nu al zin in het volgende hoofdstuk waar Talisha 'De plek' gaat zien....

Tot het volgende hoofdstuk!
Xxx Nikita