sabah uyandıgımda bu aralar gercekten iyi uyudugumu farkettim daha fazla yatakla birleşmeden banyoya gittim işlerimi halledince aşşagıya indim kahvaltı falan derken okul zamanı gelmişti cantamı alıp dışarı çıktım yine serviste en arkaya oturmuştum.
***
okula geldigimde bu sefer bana bakan sayısı daha azdı bu iyi dikkat cekmeyi hiç bi zaman sevmemişimdir
okula dogru ilerlerken yanıma serhat geldi
"naber"
"iyi"
"anlaşıldı konuşcak havanda deilsin"
"hic bi zaman olmadımki"
"ah evet neyse bu aralar kendine dikkat et sefa sana.kafayı takmış "
"bi o eksikti zaten "
"herneyse sen dikkat et benim gitmem lazm "
"tamam"
diyip okula gidim snıfa girince kimse bana bakmıyodu bu bela yakında demek oluyo hemen melisin yanına gittim oda serhattın söylediklerini söyledi sınıftakilerin derdi ne diye sorunca sefadan korkuyolarmış falan
ögle molası gelmişti bizde melisle kantine gifiyodukki önümüze o man kafalar çıktı sonra o sefa denen cocuk kulagıma yaklaşıp "bu okla geldigine pişman olcalsın "
dedi ve tam geri cekiliyoken onu yakasından tutup kendime cektim
"ben pişman olman pişman ederim tabi bana bulaşmazsan sorunyok " diyio onu geri ittim.
bu sefer o konuşmaya başladı bu sefer diyerleride duya biliyodu
"seni mi? senin gibi kücük bi kız napabilir burak abinemi söylersin"
"onu ufak meselelerle sıkmak istemem ama inan onu sana arattırmam "
konuşmasına fırsat vermeden yanından geçtim herkez bize bakıyodu ve birden bagırmaya başladı
"oyun başlasın" bitek bunu duymuştum biliyorum basıma bela aldım bundan kurtula bilirim yani sanırım
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Beni aşk'a inandır.
Novela Juvenilikiside birbirinden kötü kaybedecek biseyleri yok ve hic bişey umurlarnda deil.. ne kadar ortak özellikleri var dimi ama en önemliside ikiside aşka inanmıyo..
