Belalım (yaban çiçeğim)

Hayatlar ,Karanlıklar...

Gözlerimi araladığımda her taraf sis ve dumandı her yerde küçük kan gölleri vardı rüya ece Sinan ve Ahsen hanım nerlerdeydiler biri nin beni kucakladığını hatırlıyorum gerisi karanlık...

Babam baş ucumdaydı gözlerimi araladığımda yine her zamanki gibi bir serum baba dedim

-sus Melis dedi sus.! Ben her şeyi biliyorum

-zorlanarak a-ağabeyim dedim

-polisler ifadesini aldı nöbetçi mahkemeye çıkacak biraz sonra senin ifadeni almaya gelecekler kayra kapıyı tıktıklatarak içeriye girdi baba dedim çok acıktım bana simit getirirmisin tama dedi

-meriç dedim nerede?

-kafasını önüne eğdi nasılsın?

-kayra ne oldu onlara!

-sinan abi ahzen abla rüya ece herkes öldü Meriç ten iz yok ne ölüsü ne dirisi hiçbir şey bulunamadı dedi.

-derin bir nefes çektim az sonra gelen cemre teyzeydi sen dedi nasıl yaparsın bunu!diye bana bağırmaya başladı senin yüzümden oğlum yok bu ses beynimde yankılandı ne oğlum mu tabii ya Meriç in öz annesi Meriç in özel eşyalarını anlatmalı mıydım ama şimdi hiç sırası değildi bana bağırmaya başlayınca içeriye f4 çetesi girdi onu dışarıya çıkardılar ben çınar a durmasını işaret ettim Meriç dedim gerçekten yerini biliyorsan

-bana kızmış olmalıydı tabii ki hayır dedi.

Babam geldi simiti yerken ben babam uyuyakaldı ben de kayra ile hastane den kaçtık Meriç in stüdyosuna gittik onun özel ayakkabı kutusunu aldım babam ile yurt dışına taşındık bende kendimi derslerime verdim Meriç i ve (ona hainlik yapan ağabeyim yüzünden suçluluk hissediyordum) ve ona yapılan hainliği unutmak için resmen çocuğun hayatını bitirmiştim...

Babama annemi sorunca yalan olduğunu ispatladı toprak ile annesi nin en son şehirdışına taşındıklarını duydum sırf ağabeyim in yüzünden tüm hayatım daha doğrusu tüm arkadaşlarımın hayatı yerle bir olmuştu herkes bana çok kızgındı kayra haricinde çünkü o durumu ve ağabeyimin yaptığını anlayabiliyordu benim empati duygusu gelişmiş canım arkadaşım

&&&&&&&