ChanBaek Family || Texting (BAŞTAN DÜZENLENDİ)

Özel Bölüm 2

"Sizin aklınıza uyanındaa
Uyup bu-..." Chan kafasına yediği tokatla, tokatın sahibine bakmıştı.

"Çükünden tavana asılmak istemiyorsan sus!"

"Çocukların yanında ayıp oluyor ama!"
Arka koltukta gülmemek için kendilerini zor tutan üç kardeşe sadece aynadan baktı Chanyeol ve onların anında ciddileşip kafalarını eğmesine yetmişti o bakışlar.

"Şimdi abinizin anlattığını hatırlıyosunuz dimi?" Hatırladıklarını bilse de öylesine bir onay almak için sorduğunda aptal üçlüden bir ses çıkmamıştı.

Chanyeol ağır çekimle çocuklarına döndüğünde, yine şöööyle bir baktı.

"Lan oğlum! Siz doğarken beyninizi ananızın karnında mı bıraktınız lan!" Hayret dolu bir sesle söylediğinde üçlü yine IQ'sü 3 olan kişinin matematik dersindeki bakışları gibi babalarına bakıyorlardı.

Chanyeol onlara gıcık olduğunu umduğu bir gülümseme sunarken içten içe
'Hele bi ananız yanımda olmayacaktı sizin içinizden geçerdim.
Lan sizi yaptığım güne de o ananızın karnından çıkarken acaba ne bekleyip de heyecanladığım güne de lanet olsun' diye geçiriyordu.

"Chanyeol! İnsan hâli işte anlat çocuklara!"

Gözlerini devirip "Bir daha anlatmayacağım ona göre dinleyim!" Diye uyarıp planı hem gözden geçirdi hem de inanılmaz derecede zeki olan çocuklarına bir kez daha hatırlatma yaptı.

"Dae senin çok güzel tırmandığını bildiğim için...

~Flashback~

"Çocuğum, yavrum, evladım! İn aşağı sıpacım!"

"Baba yaa! Burası mükemmel hee! Hem bana almadığın dutları ben alıyorum!"

Birinci sınıfa başlayan oğluma neneleri ve dedelerinin yanında bağıramayacağım için Xing'e içerden iki üç tane kağıt ve kalem getirmesini söylemiştim. O zamana kadar da ikna etmeye çalışcaktım ağaçtaki ağzı burnu kara dut lekesi olan çocuğumu.

"Jongdae! Düşeceksin orada- Baaak!! Nasıl da daha tepelere çıkıyor puşt!!! Oğlum! Düşüp bir yerlerini kıracaksın lan!! Sonra annenin dırdırını çekeceğim!!!" tam o sırada kafama gelen bir cisimle kafama neyin geldiğine bakmak için önce yere -kozalak- sonra da kimin attığına bakmak için atılan tarafa döndüm.

"Sana inanmıyorum Chanyeol! Düşüp bir yerlerini kıracaksın sonra da annenin dırdını çekeceğim ne be?! Dırdırımı çekeceğine üzülüyorsun da çocuğa bir şey olacağına üzülmüyor musun pis herif!!"

"Öyle demek istemedim Baek'im." Sesim biraz kısık çıkarken Yixing gelmişti.

Ona baktığımda kağıdı uzatıyordu... ama bi sorun vardı...

"Oğlum bu kağıdın %90'ı nerede?" Kağıdın boyu benim parmağımın iki boğumu kadardı.

"Ama baba ne bileyim bana bir parça iki üç tane getir dedin işteee." Saftirik çocuğuma kızamayıp annemlerin olduğu tarafa doğru hafif bir şekilde ittim ve ekledim.

"Oğlum git, git dedenlerin yanında otur. Gözüm görmesin seni." deyip annemlerin olduğu tarafa doğru baktığımda bana üzülüyormuş gibi bakıyordu annem. Yüzümü tekrar iki numaralı oğluma çevirdiğimde bana safça bakıp gülümseyerek kafa sallamıştı ki köklerine kadar sallanan iki ağaçla birlikte yukardaki velede baktım.

"LAN MAYMUN GİBİ AĞAÇTAN AĞACA ATLAMAK NEDİR? BEN Mİ YUKARI GELİYİM YOKSA SEN Mİ AŞAĞIYA INECEKSIN..
LAAĞĞN JONGDAEEĞĞ"

Flashback son