Ang Manhid na Hearthrob

******FLASHBACK******

Anne POV

First Year High School…..

“Anne, tama na…wag ka na umiyak please.” Sabay abot sakin ni Mhae ng tissue paper.

“Tahan na bess…kalimutan mo nalang yung nangyari nay un.” Dayan

 “Akala ko ba bess matapang ka…wag ka na umiyak jan oh….tumahan ka na.” Rhon

“Tama sila bess, wag ka na umiyak…cge ka papangit ka nyan.” Mitch

“Panu ko naman yun gagawin mga bebess, kung buong buhay ko palagi nya akong binubully, ou nga crush ko siya simula elementary pero sumusobra na sya eh.”

“Hayy..we all know na ganun naman talaga ang ugali ni Jezsie eh.” Rhon

“Ou nga, kahit nga kami binubully din nyan eh… ang sama talaga ng ugali nun… kainis >___< .” Mhae

“Pero bess sumosobra na talaga sya eh.. Ou nga at pinapalampas ko yung iba nyang ginagawa sakin, satin….Pero yung bosohan ako sa CR sobra na yun eh!”

Napahagulgol ulit ako ng maalala ko ang eksena na yun. Ang sakit kasi. Hindi na kami mga bata para gawin nya yung mga bagay na yun sakin.

Umupo na silang tatlo sa tabi ko at tinapik-tapik ang likod ko, sign for comforting me. Habang yung isa naman nasa couch lang at nakatingin samin.

“Tsaka hindi lang yun ang ginawa nya sakin. Remember nung Grade 2 tayo, naglalaro lang tayo ng mga Barbie dolls natin nun nang bigla silang sumaan ng barkada nya, pero tumigil talaga sya sa harap natin and bigla na lang kinuha yung mga dolls natin at sinira ang mga yun. Then nung Grade 4 naman tayo pinahiya nya ako sa buong school, sobrang hiya ang naramdaman ko ng mga oras nay un. Ang yung pinakahuli is nung buhusan nya ako ng iniinom nyang juice nung nasa canteen tayo.”

Yes!! Lahat ng yun ginawa ni Jezsie sakin, hindi lang naman yan ang ginawa nya eh, kundi marami pa ayaw ko na maalala ang mga yun.

Lahat ng mga pambubully ni Jezsie pinapalampas ko lang, pero yung etong bosohan ako at kunan pa ng picture tas ipagkalat pa nya sa bulletin board, nakanang, ibang usapan na yun eh. Napahiya ako sa buong school and naging talk of the town. Sobrang sakit lang talaga ng mga pangyayari.

“Bess, alam namin na mahirap yang pinagdadaanan mo, pero ilang araw ka ng iyak ng iyak jan ni hindi ka na nga kumakain eh.” Rhon

“Ou nga bess, hindi na healthy yang lifestyle mo, dapat kumain ka din nuh, para ka nang living zombie jan eh.” Mitch

“Anne, nag-aalala na kami sayo. Ni hindi mo na nga magawang lumabas jan sa kwarto mo eh.” Dayan

Hindi na ako nagsalita. Alam kong pinapabayaan ko na yung sarili ko. Pero hindi lang talaga maalis sa isip ko yung nangyari nung mga araw na yun.

“Girls, may naisip ako.” Mitch

“Anu na naman yan bess, siguraduhin mo lang na matino yang naisip mo na yan ha!” Dayan

“Tama si Mhae, baka kung anu na naman yang naiisip mo.” Mhae

“Aiissshh!!! Makinig na nga lang muna kayo, seryoso ako dito, and para din to sa ikakabuti ni Anne, and syempre damay na tayo dun.” Mitch

“Sige na Mitch, spill it out na!” Rhon

Mukha talagang seryoso si Mitch, minsan lang kasi magseryoso yan eh. Ewan ko ba jan dati hindi naman sya ganyan. Yung tipong palabiro, pero ngayon parang nawala nayung serious aura nya at napalitan na ng bago. Yun yung medjo pagka joker nya na ewan..hahahaa…Pumunta sya sa harap ko sabay sabing.