SI PYTHAGORAS AT SI PTOLEMY

"Keep in mind that the true measure of an individual is how he treats a person who can do him absolutely no good.

-Ann Landers

SI PTOLEMY AT PYTHAGORAS

Nasa huli talaga ang pag-sisisi. Tsk lang talaga! Late na naman ako. :/

Sa mga pagkakataon tulad nito, pinagsisisihan ko talaga kung bakit hindi ako lumaklak ng gatas nung kabataan ko. Pero hindi naman un ang pinag-iinarte ko ngayon. Late na nmaman kasi ako sa trabaho. The reason? Err. Self-discipline?. Wahahaha. Pinilit kong tapusin ung binabasa kong sci-fi novel kagabi, technically speaking, kaniang umaga dapat, even if I’m fully aware na kailangan kong pumasok ng maaga this Friday. Traffic sucks talaga ano? Sabi ko sa inyo weak ako eh. And if you’re curious If im done reading that book, the answer is a big NO! ang olats lang diba? Great K

“Ang layo pa! Susme!” I walked as fast as I can. 6 am na kasi. Dat by 6:30 nakasakay na ako ng bus. Fortunately, may isang pampasaherong tricycle, na kolorum, ahaha, ang nakapansin saken. Syempre, ni-grab ko na no! ang layo pa ng terminal. Haha biyaya to ng langit J

“San tayo Miss?” tanong ni manong driver

“Sa may highway po.” Sagot ko

After 15 minutes na byahe sa trike, I can’t help but grimaced with the scenario that greeted me. Umagang-umaga naman oh! Ang daming tao estudyante, workers, traffic enforcers, barkers, park-boys, takatak-boys, name it. Nag-aabang din sila ng masasakyan. Ang chicks na naman ng mga bus ngayon, habulin eh. I look at my watch and bite my lips.  6:20 na!!!

“Sana makasakay ako agad” with matching buntong-hininga. I look around to spy my rivals, stressed na din sila, malamang kanina pa sila nag-hihintay. Ka-stress talaga yun, sino bang hindi? tamang trip lang early exercise tsenes. Kinakagat ko na ung gilagid ko habang naghihintay ng bus. Habit ko na yun eh, 15 minutes na kasi wala pa. Moments later, naramdaman ko ung movement ng tao and when I lift my head, kaya naman pala, and I prepare myself for the battle of millennia, kurni.

C  H A P T E R_1

Feeling ko magdidikit na ung kilay ko sa sobrang kaginhawaan na nararamdaman ko – define sarcastic- A-M-B-E-R, amber. Ako nga pala si Amber Miranda, 25 years old, maganda, matalino mabait, in short P-E-R-F-E-C-T haha ops! Wag tataas ang kilay, eh ganyan ung disposisyon ko sa sarili ko eh, keber? Seriously, uhm, sa tingin ko lang naman yan, sinong babae pa ang ayaw maging ganyan? Ikaw ba?

Ok justification lang, I find myself pretty kasi I'm optimist. Hohoho. Si maganda ay kapatid ni happiness. I try to be as stress-free as I can (hehe pati ngayon). For my physical attributes, hmm, malapad nook o, may konti din akong pimples (nabilang ko kanina 17 na sila 0.0), wide- open pores, blackheads, and whiteheads, all thanks to my oily face! Bwisit lang! pero maganda daw ung mata ko, thick lashes, pointed nose (pag naka-side view XD) at katamtamang lips, and I humbly don’t consider myself a  head-turner, BOW! May hiya naman ako kahit konti. Cake powder, oil control sheets, cologne, alcohol, salamin, suklay, hair polish, and lip balm sums up my kikay kit, yun lang, however, I see to it na presentable ung buhok period. Sa pagiging matalino hmm teka lang. isip..isip..isip.

apat ung awards ko nung pre-school, first honor din haha, sabi ko sa inyo matalino ako eh haha.eto pa,  I finished my grade school bilang top 4 of our graduating batch, top 5 nung high school days, and miracuously,  I am a proud degree holder of bachelor of science in electrical engineering with a GWA of 2.57. Imba! Ang dami kong iyak dyan! Pero hindi ako magaling sa math ah. Na-aapreciate ko lang un pag nagsosolve ng ee problems, dun lang haha. So all in all, bright din naman siguro  ako *u*.