SI PYTHAGORAS AT SI PTOLEMY

- 4

"I am totally in the hands of the Lord"

-Gordon Hinckley

K I N A B U K A S A N

At nangyari nga ang kinakatakutan ko! Hindi ako pinapansin ni Ronaldo L

Hanggang sa pag-uwi hindi talaga! :’(

Nagkasabay kami sa hallway after office hours, nakita kong nakatulala siya kaya kinapalan ko ang mukha ko at inakbayan ko siya!

“Uy Rona, Jollibee tayo?! Treat ko!”

^_^  -  ako

-_^ - siya

“haha ano? Paunahan tayo maka-ubos ng bucket oh?”

. deadma .

*insert ngiwi here* - ako

-_- - siya

“ano?”

Peste! Mukhang mahihirapan ako ditto ah?!

Hindi niya ko pinansin at marahas niyang tinangal ang kamay ko na naka-akbay sa kanya.

0.0

 Binilisan niyang maglakad, at binilisan ko din, pero mas mabilis talaga siya, haba ng legs ehh. Luge.

Nauna siyang nakasakay sa elevator at pinilit kong makahabol doon, pero hindi ko inaasahan ang masamang tingin niya saken kasabay ng pag-sara ng elevator door.

………………………………………………………………………………………………..

Nanlulumo akong naka-upo sa stool. 8:00 pm na at medyo madami ng tao. Hindi ko pala nakwento sa inyo na may sideline ako every Saturday night, hehe. I glanace at my phone to check kung nag-reply si Rona, baka sakali lang naman, pero negative eh. I breathe, a heavy one, at tumingin na lang sa mga customers.

“Haha” tawa yan (hehehe obvious ba author?! [“,? )

Napatingin ako sa likuran ko, and a smiling face greeted me, pi-nat niya ko sa ulo. Napangiti naman ako.

“Pang eleven mo na un, musta?”

Tinitigan ko siya.  Mga 4 seconds din siguro at squint my eyes at nag-isip.

“Nabilang mo yun?” I asked him and he nodded for an answer. Sumadal naman ako sa wall.

“Hindi masyado eh” sabi ko sa kanya at napahalakhak siya. At hindi pa siya nakuntento, humawak pa talaga siya sa tiyan niya. XDD – siya

May nakakatawa bas a sinabi ko?! Abnormal din to eeh.

Tawa pa din siya ng tawa, eh wala naman talagang nakakatawa! Nanlaki ang mga butas ng ilong ko sa reaction niya.

“Ano bang nakakatawa sa sinabi ko, Macario Makisig?!”

XDD

0.0

-_-

>_<

And it’s my time to smirk. Siya si Macario Makisig L. Realonda -  and bandmate/brother/buddy ko. Well, hindi kami magakapatid, pero para ko na siyang kuya. Kasamahan ko din siya sa isang foundation and elementary deep ang aming friendship, neighbors din kami haha.

“Ano namng kapikit-pikit sa sinabi ko Macario Makisig Lapu-Lapu Realonda? Nakainom ka ba ng panis na suka?” Pagpapatuloy ko. Inirapan niya naman ako, umupo siya sa tabi ko at nilapag ang gitara niysa sa sahig.

“Pinapapanis naman talaga ang suka eh, engot mo talaga. Eh bat kasi parang ang lalim ng iniisip mo?”

“Magka-away kami ni Rona eeh, tas, ung lola ko pa sa Cebu, inatake na naman”

“I'm sure magiging ok din si—“ naputol ang kung ano mang sasabihin niya ng  nag-ring ang phone niya. Tinigan ko lang siya habang nakikipag-usap sa phone niya. He glanced at his wrist watch saka sa akin.

“Ah, sige nandito na kami ni Amber”

¾  ng buhay ko, halos kasama ko si Macario Makisig o si Rio. Magkababata kami at magbestfriends din ang mga nanay naming. Only child ako kaya siya na din ang tumayong kapatid ko, para sa akin, hehe, dahil ayaw niyang tinatawag ko siyang kuya, buwan lang naman daw ang tanda niya sa akin eh, saka ayon pa sa kanya, nakakabawas daw ng kapogian niya, pauso eh. Classmates din kami gang high school at school mates kami nung college. Crush ko dati yan! Hahaha pero nakaget-over naman na ko dun *u*

After a while, in-end niya din ung phone call saka tumingin saken  at nagulat with matching laki ng mata.

“Oh! Matunaw naman ako niyan, baka mamaya bigla mong sabihin, mamanhikan ka sa bahay namin Amber? Aba! Ang bata ko pa” Lumayo siya ng konti saken at tumingin sa may pintuan at nagapatuloy sa kanyang kaartehan “Mabibigla si mama Amber, ni hindi mo pa nga ko nililigawan eh” huminga ng malalim saka tumingin saken

-_^ - ako

“Alam mo ang obvious mo.” Ako

Pinanlakihan niya lang ako ng ilong, opo ilong kesa mata.

“Crush mo ko eh. Masyadong obvious pre” I said with my pinaka-maangas and mapang-asar na tono sabay pat sa kanyang shoulder and showed him my most annoying smirk. He stared at me with his blank face.

1

2

3

4

5

 Hahaha ang mokong hindi na naka-react. Yumuko siya at nagsimulang gumalaw ung mga balikat niya at nagpakawala ng isang napaka-chakang tawa.

“Ano yun?! Last woman on earth ka?! BWAHahahahaha!”. Tinignan ko lang siya ng masama. Ang epal lang.  Nang makrecover na siya sa pagtawa at buti naman, he pat me on my head and a sincere mockery was plastered on his face.

-_-

“Na-oover worked ka na ata eh, lakas mong makadrugs.” Sabi niya with matching napakalawak na ngiti. Hindi ko nalang siya pinansin.

“Ikaw ng champion ng I’m Pogay, nakakahiya naman sa kagwapuhan mo ang pagkachaka ko” sarkastiko kong  saad habang kinukuha ang aking gitara sa side, emphasizing the word KAGWAPUHAN. He squared his shoulder.

“ That’s life, medyo unfair minsan” he said then medyo lumapit siya saken and I wasn’t prepared to what he said next.