Sabah uyandığımda hapishanenin demir sandalyesinde uyurken buldum kendimi. Belim tutulmuştu. Hapishanenin kapısı açıldı . İçeriye Toprak girdi demeyi çok isterdim . İster miydim acaba ?
Tabiki isterdim çünkü şu an beni burdan kurtarabilecek tek kişi oydu .Dün akşam ifademi almışlardı ama suçsuz olduğum kesin ispatlanana kadar burda kalmam gerektiğini söylediler .
İçeriye annem girmişti. Kınamaklı gözlerle bana baktı. Başımı öne doğru eğdim. Annemi mutlu etmek zaten zorken şimdi de bu çıkmıştı .
Polislere olayı tekrar anlattık .Ve karakoldan çıktığımızda annem beni eve bırakmayı teklif etti ancak yürümek istediğimi söyledim .
Dışarıda biraz yürüyüp hava aldım. Sokakta oynayan çocukları, kavga eden 2 kediyi ,kapılarının önünde oturmuş kadınları izledim.Doğrusu bence hayatı yaşamaktansa izlemek daha kolaydı . Zaten ben hep izleyen taraf olmamış mıydım ?
-Hayat
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bıraktığın Yerdeyim
Romance"Tek dileğim ne biliyor musun? Gözlerimi kapamış senli hayaller kurarken, gözlerimi açtığımda yanımda olman💫 ."
