Chapter 2
Substitute Teacher/ sick
"Hoy! Ano ng balita dito sa room na to?" Tanong ko kay felisitti "may substitute teacher tayo. Naaksidente daw kasi si Mrs. Cruz." Wika neto ng hindi tumitingin sakin. Aba! Hindi dapat ginaganyan ang beauty ko!
"Ang panget mo!" Mahinang sabi ko na nagpaakyat ng tingin niya sa akin. See? Titingin din naman pala. Tss.
Binalewala na lamang niya ang mga sinabi ko at nagpatuloy sa pagbabasa. Masyado naman siyang mahilig magaral. Sabagay,May rules dito sa school ko.
"Good Morning class!" Wika ng substitute teacher namin. Wait. Paano siya nakapasok dito? I mean. Dapat dadaan muna sa assesment/interview ang mga teachers kapag papasok dito sa school ko
Hayaan mo na nga. "I am Mr. Dev, nice meeting you!" Ngumisi ito ng nakakatakot. Wtf. Ang creepy.
Dev? Dev as in Devil? Ang creepy talaga! Bakit nakapasok yan dito? "So, may babaguhin akong school rule sa room na to" He sighed. "If there is any problem, always go to the counseling room to be solved. Kahit na anong problema pa yan" he smiled "okay, dissmissed" kinuha neto ang mga gamit niya at lumabas.
"Ang creepy, dai!" Serenity said. "Oo nga eh" make face ko. "Si Voltrich ba nakita mo?" Tanong ko kay serenity.
Lumingon lingon ito na parang may hinahanap at may tinawag ito. "Hunt! Si Voltrich?"tanong ni serenity kay chester. "Ah, may sakit daw." Chester said. "What? Bakiy 'di niya sinabi sakin?" Agad akong tumayo at tumungo ng dorm namin.
Magkakasama kami sa dorm namin ngunit iisa isa kami ng kwarto. May mansion ako ngunit hindi ak.o umuuwi don dahil ako nga lamang ang tao doon at ang mga katulong.
Pumasok agad ako ng kwarto ni trich. Nakita ko siyang nakahiga na balot na balot ng kumot ang katawan.
Lumapt ako dito at sinapo ang noo. "Bakit? Bakit hindi mo sinabi sakin?" Tanong ko. Umubo ito "sorry, ayoko kasing nagaalala ka" nahihirapang saad neto. "Do you think that i am not worried right now?" Naiiritang tanong ko.
"S-sorry" wika neto ngnanginginig. "Ano bang masakit sayo?" Tanong ko. "Nahihilo ako tapos nagsusuka ako kanina pa" voltrich said.
"Hay kase! Ingatan mo naman sarili mo ah" inalis ko ang heels ko pati na din ang gucci bag ko ay inilagay ko sa isang tabi.
Umupo ako sa kabilang side ng kama niya at nahiga. Niyakap ko siya. Well, alam kong hindi agad agad mawawala ang sakit na nararamdaman niya. But this will help him make comfortable.
"Hey, mahahawa ka!" He said. "I dont care, i know i cant ease the pain youre feeling right now, but let me help you feel safe, secured and comfortable" i smiled at him.
"Thank you, you never failed to make me smile" he said then closed his eyes for a while.
Sana lagi nalang ganito. I like the feeling that we acted like were into each other but, were not.
Hindi naman na kailangan ng label sa isa't isa kahit nanay commitments diba? I know, i maybe a devil, a bitch, and a maldita. But he, Dean Voltrich Aviola. Accept me whoever and whatever i am and my attitude will be.
Ipinikit ko na ang aking mga mata na dahilan ng aking pagkatulog.
SERENITY
"Tara na!" Hinila ko si Hunt papuntang dorm. "Saglit lang naman, bal" he said habang sinusubukang sabayan ang paghatak ko sakanya
"Ang bagal mo naman bal!" I murmured "atleast gwapo" ngumisi ito ng nakakaloko. "Ang kapal ng mukha mo!" Biro ko at binitawan ang kamay nito at naglakad na lamang pabalik ng dorm
"Sorry na!" Habol neto saakin. Nagkibit balikat nalamang ako at inakbayan niya ko.
The truth is. I want him, i like him, i love him. I dont know what is the real score between us. May tawagan kaming bal. But lahat naman siguro may karapatan sa mga endearment diba?
Maybe were just different to others. Na kahit walang label, we're into each other.
Kaso masakit umasa.
Masakit masaktan
Baka mamaya ay kaibigan lamang talaga ang turing niya sakin at masaudo akong umaasa sa mga actions niya. Sa mga flowery words niya.
Pagdating namin ng dorm. Agad namin tinignan si Fleur at Volt. They're so sweet. I wonder, what's the real score between them.
"Hayaan nalang natin" i said at sinara ang pinto. " tara movie marathon" wika niya. Umoo ako, kumuha na ako ng mga pagkain at siya naman ang nagset ng papanoorin namin.
