1.Bölüm-Başlangıç

46 4 3
                                    

Fırtınalı bir gündü.Okula gitmek için kalkmıştım.20 yaşlarında bir kadın odamda beni izliyordu.Kadına adını sordum.Adı Sarah'tı.Veba yüzünden ölmüş.Aşağıya indim.Annem kahvaltı hazırlamıştı.Bugün babamın annemi terk edişinin 14.yılı.O yüzden annem mutsuzdu.Onu üzmemeye çalıştım.Küçük kardeşim Joe hala uyanmamıştı.Annem onu uyandırmak için yukarı çıktı.O arada Sarah yanıma oturmuştu.Sarah"Hangi yıldayız?" "2014"dedim.Sarah'nın gözleri faltaşı gibi açıldı."2014 mü !" "Evet ne sandın ki?" dedim."Ben öldüğümde 1548 yılıydı." dedi.Ben ise ona hiç aldırış etmeden yemeğimi yemeye devam ettim.O sırada Joe geldi."Günaydın!" dedim.Oda "Günaydın!" diyerek cevap verdi.İkimizinde kahvaltısı bittiğinde annem bizi okula götürdü.Oradanda karakola gidicekti.

Her zamanki gibi sıkıcı bir okul günüydü.New York'taki en iyi okulu olmasına rağmen bu okuldan kendimi bildim bileli nefret etmişimdir.Bu okula Anaokulunda başladım.Ve hala bu okuldayım.Teyzem bu okulda müdür yardımcısı olduğu için bu okula indirimli gelebiliyoruz.İlk ders matematikti.Bayan Slona'nın kızı Deana 11.sııfların en popüler kızıydı.Bayan Slona sınfa girdiğinde Deana  öğretmenlerin serseri dediği çocuk Mike'la öpüşüyordu.Deana annesini görünce hemen sırasına geçti.Bayan Slona görmezden gelmiş gibi yaptı.Ama derste Deana'nın yanına gelip sesizce "Seninle evde görüşüceğiz,küçük fahişe" dedi.Ben duydum çünkü bu olaylar başladığından beri duyma gücüm daha arttı.

Zaman her zamanki gibi yavaş geçti.Ama son zil sesini duyunca hızla dışarı çıktım.Bugün eve yanlız gidicektim.Joe arkadaşı Andre ile ders çalışacaktı.Otobüs dürağına gittim.Karnım çok acıkmıştı.Bir sandviç almak için kafeye gittim. Tam dükkandan çıkarken kafamın arkasına sert bir şeyin vurduğunu hissettim.Sonra tek hatırladığım şey Sarah'nın bana bakışı ve elinde sopa olan  garip dövmeli bir kadındı.

Uyandığımda sanki bir mezarlıktaydım.Ayağa kalktım.Etrafımda birçok kişi vardı.Hepsi bana bakıyordu.Sanki ilk kez insan görmüş gibilerdi.Ben"Ölülerle canlıları bazen karıştırıyorum da,sizler ölü müsüz?" dedim.Saki içlerinden güldüler gibi hissettim.Hiç o kadar utanmamıştım.O arada kalabalıktan bir ses "Hoşgeldin!Seçilmiş kişi." dedi.

Karanlık Savaş:New York(BEKLEMEDE)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin